Park Włókniarzy w Bielsku-Białej

Północna część parku przechodzi gładko w plac Adama Mickiewicza, który w przeszłości funkcjonował jako pl. Blichowy, a w okresie PRL jako pl. Obrońców Pokoju. Park od ponad wieku stanowił ważny punkt dla społecznych i politycznych wydarzeń, w tym demonstracji i wieców, które miały miejsce tam aż do lat 70. XX wieku. Jednym z najważniejszych wydarzeń była demonstracja młodzieżowa z marca 1968 roku, która zgromadziła około trzech tysięcy uczestników.

W 1928 roku w parku postawiono pomnik Gabriela Narutowicza, pierwszego prezydenta II Rzeczypospolitej, co było znaczącym aktem, ponieważ był to jedyny pomnik tego polityka w Polsce, mimo że nie związany on był z Bielskiem-Białą. Jego zburzenie przez Niemców w 1939 roku miało głęboki wpływ na lokalną świadomość narodową. Na tym samym miejscu wzniesiono w 1961 roku pomnik Adama Mickiewicza, zaprojektowany przez R. Sroczyńskiego, a zrealizowany przez A. Biłkę w latach 1955-1961.

W południowo-zachodniej części parku zlokalizowane są korty tenisowe, towarzyszące im pawilon sportowy w stylu pałacyku miejskiego, który powstał w 1928 roku według projektów Alfreda Wiedermanna. To nowoczesne rozwiązanie zastąpiło drewniany Pawilon Lodowy z 1894 roku. Kolejnym ważnym punktem są dwa budynki z początku XX wieku, które oddzielają park od ulicy Partyzantów. Mieszczą one dziś różnorodne instytucje, takie jak Powiatowy Urząd Pracy oraz Poradnia Chorób Płuc i Gruźlicy Specjalistycznego Zespołu Chorób Płuc i Gruźlicy w pobliskiej Bystrej.

Park Włókniarzy uchodzi za niezwykle ceniony obszar przyrodniczy, w szczególności dzięki alejom kasztanowców zwyczajnych oraz platanów klonolistnych, które mają status pomników przyrody. Całość sprawia, że park stanowi nie tylko miejsce relaksu, ale także ważny element dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego regionu.