Śródmiejska obwodnica zachodnia w Bielsku-Białej to nowoczesna dwujezdniowa trasa, która została zaprojektowana z myślą o efektywnej komunikacji w obrębie miasta. Na jej przebiegu znajdują się nie tylko tuneli i wiaduktów, ale również skrzynków jednopoziomowych, które umożliwiają sprawniejszy ruch. Jej ostatni odcinek został ceremoniałnie otwarty 29 czerwca 2006 roku, co było istotnym wydarzeniem dla mieszkańców oraz władz lokalnych.
Obwodnica zachodnia pełni ważną rolę jako łącznik między drogą ekspresową S52 a drogą krajową nr 52. Dzięki niej możliwe jest skuteczne odciążenie głównej arterii transportowej, która dotychczas przebiegała przez ścisłe centrum Bielska-Białej. Realizacja tej trasy znacząco wpłynęła na poprawę jakości życia mieszkańców, zwiększając komfort komunikacji między najważniejszymi osiedlami miasta.
Budowa obwodnicy, która liczy łącznie siedem kilometrów, rozpoczęła się w 1995 roku i została zakończona w 2006 roku. Był to czas pełen wyzwań, jednak złożona infrastruktura, jaką oferuje ta trasa, stanowi istotny element rozwoju infrastrukturalnego Bielskiej-Białej.
Etapy budowy
Budowa obwodnicy zainicjowała swoje działania w 1995 roku, jednakże pierwsze jej części powstały już za czasów PRL, kiedy to zaplanowano je jako fragmenty drogi wewnętrznej, odseparowane od głównych tras krajowych oraz wojewódzkich.
W początkowych latach, zanim zbudowano dwujezdniową trasę pomiędzy obecnym rondem Hulanka a zjazdem prowadzącym w kierunku osiedla Beskidzkiego, istniało tu przedłużenie ulicy Michałowicza. W drugiej połowie lat 70. tego samego stulecia dokonano mewacji wspomnianego odcinka, przekształcając go w czteropasmową drogę. Dodatkowo zbudowano łącznik miedzy ul. Michałowicza a Babiogórską, co umożliwiło dojazd na osiedle Beskidzkie, oraz fragment drogi wyjazdowej w kierunku południowym. Następnym krokiem był nowy szlak drogi, który został poprowadzony przez wiadukt nad Kamieniczanką do ul. Kolistej na wówczas tworzonym osiedlu Karpackim.
W pierwszej połowie lat 80. drogę, która przyjęła nazwę ulicy Czerwonych Wierchów (nosząca tę nazwę do 1992 roku, kiedy to przekształcono ją w aleję Andersa), przedłużono w głąb osiedla Karpackiego, aż do skrzyżowania z ul. Doliny Miętusiej. Warto zaznaczyć, że dalszy, zamknięty odcinek drogi nie był używany do ruchu. W tym czasie stworzono także bezkolizyjny węzeł pomiędzy ul. Babiogórską i ul. Czerwonych Wierchów.
W drugiej połowie lat 80. zmodernizowano układ na skrzyżowaniu na Hulance, przesuwając nieco wlot ul. Cieszyńskiej od strony centrum w kierunku południowym. Chociaż stanowiący ten układ zestaw ul. Czerwonych Wierchów, Cieszyńskiej, Piastowskiej oraz Konopnickiej nie zmienił się aż do 2003 roku, wcześniejsze prace nie były uwzględnione w planowanej obwodnicy. Działania te miały na celu przede wszystkim stworzenie efektywnego połączenia między dwoma dużymi osiedlami – Beskidzkim i Karpackim. Koncepcja budowy drogi, mającej za zadanie zmniejszenie natężenia ruchu w centralnych częściach miasta, zaczęła nabierać kształtów w pierwszej połowie lat 90.
Prace nad budową obwodnicy, które miały miejsce w latach 1995-2006, można podzielić na trzy zasadnicze etapy. Po kolei, pierwszym z nich była aleja gen. Andersa, na którą wydano łącznie 42 670 067 zł. Prace w tym obszarze trwały od 1995 do 1997 roku i obejmowały rozbudowę al. gen. Andersa od ul. Doliny Miętuszej do ul. Partyzantów, co zaowocowało dwujezdniową drogą. Następnie, w latach 1998-1999 zbudowano most nad rzeką Białą, a w 2000 roku przedłużono obwodnicę od ul. Partyzantów do ul. Leszczyńskiej. W latach 2000-2001 wzniesiono 44-metrowy wiadukt kolejowy dla linii Katowice – Zwardoń – Skalité Serafinov, a od 2001 do 2002 roku przedłużano drogę od ul. Leszczyńskiej do ul. Żywieckiej. Ostatnie prace w tym etapie obejmowały remont i rozbudowę wiaduktów nad ul. Babiogórską i Karpacką w latach 2004-2005.
Drugi etap obejmował budowę dwupoziomowego skrzyżowania Hulanka z budżetem 45 479 035 zł. Trwała ona od 2003 do 2005 roku i przyczyniła się do powstania pięciowlotowego ronda, łącząc ul. Cieszyńską, Piastowską, Konopnicką oraz aleję Andersa, którego średnica wynosiła 80 metrów, jak również dwunawowego tunelu na alei gen. Andersa o długości 240 metrów.
Ostatni, trzeci etap inwestycji to budowa ul. Klubowej z całkowitym kosztem 70 600 000 zł. W tym przypadku prace rozpoczęły się w 1998 roku, związane z budową węzła komunikacyjnego ul. Klubowa i drogi ekspresowej S52 (ul. Bohaterów Monte Cassino). W latach 2000-2001 powstała dwujezdniowa ul. Klubowa, łącząca hipermarket Makro Cash and Carry z ul. Piracką, a prace zakończyły się w latach 2004-2006, kiedy to wykonano dwujezdniową drogę od ul. Pirackiej do skrzyżowania Hulanka, gdzie wybudowano wiadukt kolejowy dla linii Bielsko-Biała Główna – Český Těšín, a także estakadę w Starym Bielsku oraz imponujący 150-metrowy „zielony tunel”.
Przypisy
- a b c Ulica Klubowa, będąca częścią obwodnicy, została w marcu 2007 roku przemianowana na aleję gen. Andersa (łącznie z tunelem pod Hulanką i tzw. "zielonym tunelem").
- a b c Obecnie część ulicy Bora-Komorowskiego.
- W tym czasie ul. Bohaterów Monte Cassino nie miała jeszcze parametrów drogi ekspresowej.
Pozostałe obiekty w kategorii "Drogi i trasy":
Północno-wschodnia obwodnica Bielska-Białej | Hulanka (węzeł komunikacyjny)Oceń: Śródmiejska obwodnica zachodnia (Bielsko-Biała)