Richard Otto Frankfurter, urodzony 12 grudnia 1873 roku w Bielsku, to postać o wielu talentach i osiągnięciach. Jego działalność obejmowała różnorodne dziedziny, zarówno prawne, jak i dziennikarskie.
W ciągu swojego życia Frankfurter stał się znanym niemieckim prawnikiem, dziennikarzem oraz politykiem lewicowo-liberalnym, a jego żydowskie pochodzenie miało znaczący wpływ na jego karierę oraz perspektywy.
Zmarł 2 lutego 1953 roku w Montevideo, pozostawiając po sobie ślad w historii.
Życiorys
Richard Frankfurter urodził się w Bielsku, które dzisiaj nosi nazwę Bielsko-Biała, w historycznym regionie Śląska Austriackiego, w rodzinie żydowskiej. W młodym wieku zdecydował się na wyjazd do Niemiec, gdzie podjął edukację. Ukończył berlińskie Gimnazjum Cesarza Wilhelma, a następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Ruprechta i Karola w Heidelbergu oraz na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, gdzie zdobył doktorat. Po uzyskaniu stopnia doktora prawa osiedlił się na stałe w Berlinie.
W trakcie I wojny światowej pełnił od 1915 do 1918 roku funkcję przewodniczącego Wydziału Zaopatrzenia Przemysłu w Cudzoziemską Siłę Roboczą Komendantury Berlińskiej. Dodatkowo, w latach 1917–1918, przyjął obowiązki związane z prasą zagraniczną oraz propagandą kulturalną w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W tym czasie zaczął także swoją działalność jako dziennikarz polityczny oraz felietonista i jednocześnie stał się autorem książek. Po zakończeniu wojny zamieszkał w berlińskiej dzielnicy Wilmersdorf, gdzie od 1921 roku poszerzył zakres swojej działalności prawniczej o praktykę notariuszowską.
W latach 20. Frankfurter zyskał popularność jako adwokat przedsiębiorstw działających w przemyśle filmowym i teatralnym, w tym Tobis-Tonbild-Syndikat. Dzięki temu byl jednym z pierwszych niemieckich prawników, którzy zajmowali się prawnymi aspektami związanymi z nowym medium filmowym, w szczególności po pojawieniu się filmów dźwiękowych.
Kariera polityczna
Frankfurter był jednym z założycieli lewicowo-liberalnej Niemieckiej Partii Demokratycznej (DDP). W latach 1920–1929 przewodził jej komitetowi organizacyjnemu. W lutym 1928 roku, po śmierci kolegi z partii, Fritza Raschiga, zasiadł w Reichstagu III kadencji, do czasu wyborów w maju tego samego roku. W swoim postępowaniu sprzeciwiał się fuzji DDP z Niemiecką Partią Państwową, choć w imię dobra partii był gotowy ją zaakceptować.
Po tym, jak w 1933 roku władzę przejęli naziści, Frankfurter, będąc świadkiem prześladowań z względu na swoje żydowskie pochodzenie, zdecydował się na emigrację. Najpierw osiedlił się w Szwajcarii, gdzie pracował jako adwokat w Zurychu, a następnie w 1939 roku udał się do Urugwaju, gdzie zmarł.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Grażyna Staniszewska (polityk) | Mariusz Lesław Krogulski | Rudolf Lukas | Rafał Borutko | Tomasz Kalita | Stanisław Pięta | Rafał Muchacki | Zofia Skrzypek-Mrowiec | Andrzej Grajewski | Helena Bursiewicz | Rudolf Wiesner | Wacław Dziendziel | Robert Gustav Piesch | Piotr Smolana | Małgorzata Handzlik | Jan Chrząszcz | Mieczysław Kieca | Heinrich Steinitz | Marcin Tyrna | Reinhard MacholdOceń: Richard Frankfurter