Eugeniusz Chrobak, urodzony 1 czerwca 1939 roku w Bielsku, był znanym polskim taternikiem, alpinistą oraz himalaistą. Jego życie zakończyło się tragicznie 28 maja 1989 roku, kiedy to zginął pod majestatycznym Mount Everest.
Nie tylko pasjonował się wspinaczką górską, ale był również utalentowanym autorem, który tworzył artykuły oraz opowiadania poświęcone tematyce wspinaczkowej. Warto również zaznaczyć, że wykształcenie Eugeniusza Chrobaka obejmowało inżynierię chemiczną, co dodaje głębi jego sylwetce jako człowieka wielu talentów.
Życiorys
Eugeniusz Chrobak rozpoczął swoją przygodę z wspinaczką w wieku 19 lat, szybko zdobywając doświadczenie i pokonując wiele kluczowych tras w Tatrach. W 1962 roku, wspólnie z Januszem Kurczabem, Zygmuntem Andrzejem Heinrichem oraz Krzysztofem Zdzitowieckim, zrealizował pierwsze przejście Filara Kazalnicy Mięguszowieckiej. Chrobak był także autorem wielu innych dróg, w tym na Kazalnicy (środkiem ściany północno-wschodniej, w towarzystwie Zygmunta Andrzeja Heinricha), Skrajnym Jastrzębim Kopiniaku (środkiem południowej ściany, z Andrzejem Mrozem) oraz Złotej Turni (ścianą północną).
W 1961 roku jako pierwszy zimą przeszedł Wariant R na Mnichu, a w 1963 roku, współpracując z Tadeuszem Łaukajtysem, zdobył drogę Momatiuka na Kazalnicy. Chrobak zrealizował także wiele trudnych przejść w Alpach; w Dolomitach zaliczył m.in. drogę Solledera na Monte Civetta oraz superdirettissimę północnej ściany Cima Grande di Lavaredo. W 1969 roku poprowadził drogę wschodnią ścianą Wielkiego Filara Narożnego, a rok później północną ścianą Pointe Hélène na Grandes Jorasses w masywie Mont Blanc.
Jego osiągnięcia obejmowały także wyprawy w różnorodne góry, w tym Kaukaz, Andy, Pamir, Hindukusz, Karakorum oraz Himalaje. Niestety, Chrobak zginął tragicznie w drodze powrotnej do bazy z Mount Everest, który zdobył granią zachodnią. W lawinie 27 maja 1989 roku zginęli Zygmunt Andrzej Heinrich, Wacław Otręba, Mirosław Dąsal i Mirosław Gardzielewski, natomiast Chrobak zmarł dzień później w wyniku odniesionych obrażeń. Jedynym ocalałym był Andrzej Marciniak.
Pasja Chrobaka nie ograniczała się jedynie do wspinaczki; był również entuzjastą filmu i autorem wielu dokumentów górskich, w tym dotyczących zdobycia Kunyang Chhisha oraz K2. Oprócz tego pisał artykuły na temat gór, głównie dla „Taternika”. W 2005 roku wydano książkę „Oddychać górami” – zbiór reportaży Chrobaka, które ukazywały się w latach 1963–1987.
Osiągnięcia w himalaizmie
Osiągnięcia Eugeniusza Chrobaka w himalaizmie są niezwykle imponujące i zasługują na szczegółowe przedstawienie. W 1967 roku, razem z grupą polskich wspinaczy, zrealizował pierwsze zdobycie siedmiotysięcznika, którym był Pik Lenina w Pamirze, co stanowiło znaczący krok w historii polskiego himalaizmu.
W roku 1976, w towarzystwie Wojciecha Wróża, Chrobak osiągnął imponującą wysokość 8400 metrów podczas ataku szczytowego na K2, co było jednym z najwyższych osiągnięć w tamtym czasie. Dwa lata później, w 1978 roku, ponownie wspinał się razem z Wojciechem Wróżem, a ich wysiłki doprowadziły do pierwszego wejścia na Kanczendzongę Południową (8476 m).
W 1986 roku liderował wyprawie, która, pomimo że nie dotarła do szczytu, pokonała południową ścianę Dhaulagiri. Dwa lata później, w 1989 roku, kierował wyprawą na Mount Everest, gdzie, wspólnie z Andrzejem Marciniakiem, zdobył szczyt zachodnią granią. Niestety, po udanym ataku, zginął podczas zejścia, co wstrząsnęło środowiskiem himalaistów.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Rafał Szłapa | Anna Kózka | Aleksandra Zawieruszanka | Beata Paluch | Lech Bałaban | Tomasz Bonarowski | Bronisław Suchanek | Wojciech Dutka (pisarz) | Anna Lenartowicz-Stępkowska | Mieczysław Hańderek | Leszek Zbijowski | Bogusław Bogdan Słupczyński | Janusz Kohut | Robert Mleczko | Jerzy Skowronek (muzyk) | Jarosław Gołembiowski | Anka Leśniak | Marian Cholerek | Dawid Juraszek | Alina KortaOceń: Eugeniusz Chrobak