Ewa Dyakowska-Berbeka (urodzona 22 września 1957 roku w Bielsku-Białej, zmarła 29 kwietnia 2018 roku) pozostaje niezwykle ważną postacią w polskim świecie sztuki, znaną jako malarka, graficzka oraz scenografka. Swoje umiejętności artystyczne rozwijała w Teatrze Witkacego w Zakopanem, gdzie pozostawiła trwały ślad w polskiej kulturze teatralnej.
Nie tylko jej prace wizualne zyskały uznanie, ale również wkład w scenografi, który ubarwił wiele przedstawień. Pamięć o Ewie Dyakowskiej-Berbeka nadal inspiruje nowe pokolenia artystów.
Życiorys
Ewa Dyakowska-Berbeka wychowała się w posiadłości swoich dziadków, rodziny Dyakowskich, ulokowanej w Pszczynie. Jej artystyczna droga rozpoczęła się na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, gdzie studiowała na Wydziale Malarstwa i Grafiki. W 1982 roku uzyskała dyplom w pracowni znanego profesora Jerzego Krechowicza, co stanowiło istotny krok w jej twórczej karierze.
W swojej pracy artystycznej Ewa najczęściej korzystała z techniki kolażu, co pozwoliło jej na tworzenie unikalnych i pełnych emocji dzieł. W ciągu swojej kariery brała udział w wielu wystawach zarówno zbiorowych, jak i indywidualnych, zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Jej prace można było podziwiać w prestiżowych miejscach, w tym w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem, galerii Yatki w Nowym Targu, galerii Yam, oraz w Galerii Teatru Logos mieszczącej się w Łodzi. Również Muzeum diecezjalne w Opolu stało się miejscem, gdzie można było zapoznać się z jej twórczością.
Ponadto, jej dzieła znajdują się w licznych zbiorach, w tym w takich zjawiskowych miejscach jak Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach oraz w Muzeum Tatrzańskim im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, a także w prywatnych kolekcjach w Polsce i za granicą.
Artystka była związana z Teatrem Witkacy od 1985 roku, realizując wiele scenografii do różnorodnych przedstawień. Jej imponujące osiągnięcia obejmowały prace nad takimi spektaklami jak „Zdrady” Adama Zagajewskiego, które reżyserował Paweł Woldan, a także „Demon ziemi, Puszka Pandory” według Franka Wedekinda, a także „Theatrum caeremoniarum” Moliera w reżyserii Andrzeja Dziuka.
Za swoje osiągnięcia artystyczne Dyakowska-Berbeka była nagradzana, w tym została laureatką Nagrody Burmistrza Miasta Zakopane. Przez wiele lat Ewa mieszkała i tworzyła w Zakopanem, co miało duży wpływ na jej twórczość, inspirowaną pięknem tatrzańskiej scenerii. Zmarła po długiej i ciężkiej chorobie. Jej ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz parafialny przy ulicy Nowotarskiej w Zakopanem.
Życie prywatne
Ewa Dyakowska-Berbeka to córka znanego malarza, prof.Andrzeja Dyakowskiego (1936–2020), który pełnił również funkcję profesora na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. W życiu osobistym, była także żoną Macieja Berbeki (1954–2013), utalentowanego himalaisty, który tragicznie zginął w 2013 roku w trakcie wyprawy na Broad Peak. Para miała razem czterech synów, co wskazuje na bliskie i rodzinne podejście do życia.
W kulturze
W swojej autobiografii, której autorstwo przypisane jest Beacie Sabale-Zielińskiej, Ewa Dyakowska-Berbeka podzieliła się milionami wspomnień z życia po zdobyciu Broad Peak, a książka nosi tytuł Jak wysoko sięga miłość? Życie po Broad Peak (Warszawa, 2016).
Nie tylko książki, ale także filmowe interpretacje jej postaci przyciągnęły uwagę. W 2022 roku, w produkcji zatytułowanej Broad Peak, charakter Ewy Dyakowskiej-Berbeki ożywiła Maja Ostaszewska, co z pewnością dostarczyło widzom wielu emocji związanych z jej historią.
Przypisy
- Broad Peak w bazie filmpolski.pl
- Pogrzeb Ewy Dyakowskiej Berbeki. [dostęp 10.05.2018 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Andrzej Krzanowski | Losza Vera | Kasia Pietrzko | Beata Kozikowska | Zbigniew Preisner | Paulina Tworzyańska | Gusti Jackowska | Joanna Chudy | Barbara Garstka | Hertha Karasek-Strzygowski | Przemysław Lechowski | Urszula Bartkiewicz | Anita Jancia | Jan Kotrč | Jacek Baczak | Asthma | Kitty Hart-Moxon | Barbara Trojan | Piotr Majchrzak (kompozytor) | Radosław PiwowarskiOceń: Ewa Dyakowska-Berbeka