Piotr Fijas

---

Przebieg kariery zawodniczej

Początki

Piotr Fijas, urodzony w Buczkowicach, jest synem Adama i Genowefy z domu Waluś. Po ukończeniu zasadniczej szkoły zawodowej, rozpoczął swoją sportową przygodę z nartami, ucząc się od swojego brata Tadeusza. Wkrótce obaj trafili do klubu BBTS Bielsko-Biała, gdzie ich trenerami byli znani w środowisku Jakub Węgrzynkiewicz oraz Józef Przybyła. W Szczyrku, gdzie znajdowała się sekcja klubu, chłopcy zaczynali swoją przygodę z nartami skokowymi. Skoki Fijasa, mimo dynamicznego stylu, często kończyły się problematycznymi lądowaniami.

„Zaczynałem skakać na skoczniach małych, 20–30 metrowych. W kategorii juniorów nie miałem jakiś spektakularnych sukcesów. Reprezentowałem wówczas jeszcze przeciętny poziom, czego dowodem jest fakt, że jako junior nie zdobyłem nawet tytułu mistrza Polski w skokach. Moja kariera zaczęła się więc bardzo spokojnie.”

— Piotr Fijas

W lutym 1970 roku Piotr zadebiutował na młodzieżowych mistrzostwach Polski w Nowym Targu, uzyskując 22. miejsce. W następnym sezonie uplasował się na miejscu niżej, natomiast zawodach dla chłopców w Szczyrku zajął dziewiątą lokatę. Rok 1972 przyniósł debiut w mistrzostwach Polski juniorów w Zakopanem, kończąc go na szóstej pozycji w kategorii Junior A. Niestety, w kolejnych startach plasował się w dość niekorzystnych miejscach: 16. w Wiśle w 1974 roku, a następnie 18. w 1975 roku w tym samym miejscu. Na Młodzieżowych Zawodach Przyjaźni Krajów Socjalistycznych zajął 13. i 10. lokatę. Dodatkowo, rywalizując w skokach w kombinacji norweskiej, wskoczył na podium, zdobywając ich trzecie miejsce, gdy mistrzowski tytuł przypadł Janowi Szturcowi.

W 1975 roku, na początku przygotowań do igrzysk olimpijskich w Innsbrucku, Fijas został zauważony przez Lecha Nadarkiewicza, asystenta trenera Janusza Forteckiego, co zaowocowało dołączeniem do kadry narodowej. Niemniej jednak, silna konkurencja w zespole, na czele z Wojciechem Fortuną i innymi, skasowała jego marzenia o udziale w olimpiadzie. Na Pucharze Przyjaźni w Zakopanem zajął 7 miejsce w kategorii juniorów i 26 wśród seniorów. W kolejnych zawodach w 1976 roku, zakończył rywalizację na 47. pozycji, natomiast na mistrzostwach Europy juniorów w Libercu uplasował się na 15. miejscu.

W 1977 roku przeszedł przez trudny okres, gdy zdiagnozowano u niego żółtaczkę, co zmusiło go do rocznej przerwy w treningach, chociaż przed zachorowaniem jeszcze wziął udział w kilku konkursach, osiągając 9. i 7. miejsce w Zakopanem. W lutym 1977 roku zajmował 14. miejsce w zawodach o Puchar Trybuny Robotniczej, a w marcu piątą i czwartą lokatę podczas MP juniorów.

1977/1978

W 1977 roku Piotr Fijas otrzymał wezwanie do służby wojskowej, gdzie trafił do kompanii reprezentacyjnej. Po wznowieniu treningów w styczniu 1978 roku w WKS Legia Zakopane, pod okiem trenera Jana Furmana, jego forma zaczęła się poprawiać.

Wyniki Fijasa w tym sezonie były obiecujące: 11. i 16. pozycja w Pucharze Beskidów, brązowy medal mistrzostw Beskidów. Uczestniczył również w mistrzostwach kraju, zajmując 12. i 7. miejsce oraz rywalizując w Pucharze Trybuny Robotniczej, gdzie zajął 3. miejsce. W kolejnych miesiącach pracował z Tadeuszem Kołderem w przygotowaniach do mistrzostw świata w Lahti, które odbyły się w Finlandii. Przybył tam na ostatnią chwilę, co ograniczyło jego możliwości, przez co w konkursie na normalnej skoczni zajął 47. miejsce, a na dużej był 18., co było najlepszym miejscem dla Polaków.

1978/1979

W sierpniu 1978 roku w towarzyskich zawodach na Średniej Krokwi uplasował się na 14. i 2. pozycji. Jak w poprzednich sezonach, zajął najpierw 10. miejsce w Turnieju Czterech Skoczni. Dalsze lokaty, na których uplasował się to: 38. w Oberstdorfie, 17. w Garmisch-Partenkirchen, 12. w Innsbrucku, a na Bischofshofen zdobył 3. miejsce po skokach na 104 m.

Pomiędzy występami w międzynarodowych zawodach Fijas odnosił sukcesy w kraju, w tym w prestiżowym Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny.

1979/1980

W tej części kariery wydarzenia nabierają tempa, ponieważ Fijas w Pucharze Świata osiąga miejsce na podium, w Bischofshofen staje na najniższym stopniu, uzyskując odległości 98,5 m i 101,5 m. Biorąc pod uwagę Turniej Czeskiego, znalazł się w czwartej pozycji.

W zimie 1980 roku w lake Placid rozpoczął olimpijską rywalizację na czterech obiektach, gdzie uzyskał odpowiednio 47. i 14. miejsce w skokach. Sporadyczne kontuzje utrudniały mu kontynuowanie kariery, co zakończyło się zerwaniem więzadeł w Vikersundzie. Po przeprowadzeniu operacji Fijas powrócił do treningów jesienią.

1980/1981

Sezon zimowy 1980/1981 rozpoczął z nie najlepszymi wynikami, m.in. zdobył 38. w Innsbrucku. W rywalizacjach w Sankt Moritz i Gstaad rezultaty były niekorzystne. W Rokitnicy zdobył 44 miejsce podczas Pucharu Świata. Jednak w kolejnych turniejach wracał do formy, osiągając miejsca w czołowej piętnastce, w tym czternaste miejsce w Lahti.

1981/1982

Fijas nie uczestniczył w Turnieju Czterech Skoczni z powodu stanu wojennego w Polskim, ale pod koniec roku zaimponował wynikiem na memoriale Czecha i Marusarzówny, stając na podium w zawodach krajowych w mistrzostwach Polski.

Wyniki mistrzostw świata w Oslo wyniosły 19. i 29. miejsce indywidualnie oraz 14. drużynowo. W zawodach Pucharu Świata w Lahti uplasował się na 22. miejscu. W ostatecznym rozrachunku, rocznik ten zamknął na 26. pozycji w klasyfikacji, zdobywając 31 punktów.

1982/1983

Latem Fijas próbował swoich sił na torach zagranicznych, zdobywając 12. miejsce na Grand Prix Frenštátu. Poziom rywalizacji był wysoki, co potwierdzało zdobyte miejsca w Turnieju Czterech Skoczni: 9. w Oberstdorfie, 14. w Innsbrucku. Sezon zakończył na 43. pozycji w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata, raportując zdobycie 12 punktów w rywalizacji.

1983/1984

Po sezonie, w wyniku zwiększonej pracy, Fijas zaczął odnosić sukcesy, m.in. zdobył 12 miejsce podczas pucharowych zawodów. Udało mu się zdobyć olimpijską kwalifikację, jednak wyniki poprawiły się na obiektach polskich. Fijas konkursy na Pucharze Świata kończył powtarzalnie w trzeciej dziesiątce, ale zyskał cenne doświadczenie.

1984/1985

Fijas na początku sezonu uzysk ał pierwsze punkty w Pucharze Świata. Był stawiany jako jeden z liderów polskiej ekipy w Turnieju Czterech Skoczni, kończąc na 7. miejscu. W rezultacie utworzył świetny transfer do drużyny narodowej w skokach.

1985/1986

Sezon był okraszony również zawodami na najwyższym poziomie, gdzie Fijas plasował się w przednich lokatach w zawodach odbywających się za oceanem. Przechował wysoką formę przez cały sezon, udowadniając swoje umiejętności sportowe, co finalnie zaowocowało 15. miejscem w rankingu generalnym.

1986/1987

Fijas w kolejnym sezonie powtarzał realizację niekorzystnych wyników na trasach Pucharu Świata, doświadczając kontuzji oraz zwiększonej rywalizacji a jednocześnie spróbował nowych metod treningowych.

1987/1988

Po serii wyzwań, w tym kontuzji, Fijas podjął odważne decyzje, które pozwoliły mu wrócić do rywalizacji na poziomie krajowym, gdzie udanie zaprezentował się w zawodach. Jednak w momencie, gdy osiągnął formę doskonałą, jego sylwetka ponownie znalazła się pod znakiem zapytania z powodu zerwania więzadeł we wrześniu.

Po operacjach i intensywnym leczeniu, Piotr wrócił do treningu na przełomie nowego sezonu, jednak kontuzje nie pozwoliły mu na powrót do pełnej formy do momentu zakończenia kariery.

1988/1989

Przygotowując się do nowego sezonu, Fijas miał na celu występ na mistrzostwach. Niestety, dalsze problemy zdrowotne nie pozwoliły mu na nic więcej. Kontuzja na treningu w Kanderstegu, gdzie doznał poważnych urazów kolana, stawała się powoli końcem kariery.

„Na tej skoczni bardzo często wiało. Tym razem jednak wiatr był z różnych kierunków. Skoczyłem daleko, ale miałem problemy w powietrzu. Wylądowałem do przysiadu mocno z tyłu. Czułem i słyszałem jak wszystko w kolanie mi strzela. Pozrywałem wszystkie więzadła. Ból był straszny.”

— Piotr Fijas

Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejów

Rodzaj Turnieju	1988	1987	1986	1985	1984	1983	1982	1981	1980	1979	1978	1977	1976
Puchar Świata	55	31	15	14	17	43	26	31	16	X	X	X	X
Turniej Czterech Skoczni	29	114	6	7	29	13	–	38	8	10	–	–	–
Turniej Szwajcarski	37	X	25	12	X	?	–	26	–	–	–	–	X
Turniej Czeski	X	–	7	2	10	15	–	19	6	4	–	–	–
Puchar Beskidów	–	4	3	–	1	–	X	X	–	–	10	–	47
Puchar Europy	?	–	–	20	–	–	–	?	X	X	X	X	X

Po zakończeniu kariery zawodniczej

17 stycznia 1990 roku, po zakończeniu zawodów Pucharu Świata w Zakopanem, miała miejsce ceremonia, w której skoczek został pożegnany z wyczynowym sportem. W tym szczególnym momencie otrzymał odznakę Zasłużonego Mistrza Sportu, wręczoną mu przez Stefana Paszczyka, zastępcę przewodniczącego Komitetu ds. Młodzieży i Kultury Fizycznej. Dodatkowo, Fijas został uhonorowany pamiątkowym pucharem od Polskiego Związku Narciarskiego (PZN).

Po zakończeniu kariery sportowej stał się rencistą, a PZN przedłużył mu stypendium o kolejny rok. Wkrótce podjął pracę w brygadzie remontowo-budowlanej oraz w BBTS Bielsko-Biała. Swoje umiejętności sportowe postanowił rozwijać poprzez ukończenie kursu instruktora skoków narciarskich oraz kursu obsługi maszyn do ubijania śniegu. Fijas pracował również na wyciągu narciarskim, a przez pewien czas prowadził własną firmę budowlaną.

W pamiętnym dniu otwarcia IX Zimowego Europejskiego Festiwalu Młodzieży Śląsk-Beskidy w 2009 roku, miał zaszczyt zapalić znicz olimpijski.

Cytat:

„Skoczkami są wszyscy. Zawodnikiem jest ten, kto potrafi wykorzystać swoje umiejętności na zawodach. A skakać dobrze na treningu można dobrze, ale to trzeba potwierdzić na zawodach. Mieliśmy kilku dobrych skoczków, z czego Bobaka można zaliczyć do grona zawodników. (…) Ale przez 10 lat kręciłem się w światowej czołówce. Czasami jednak swoich możliwości nie umiałem w pełni wykorzystać. Dlatego twierdzę, że rzadziej byłem „zawodnikiem”, częściej „skoczkiem”.”

Piotr Fijas

Przebieg kariery trenerskiej

1994–1999

W roku 1994, za namową Marka Siderka, szefa wyszkolenia w PZN, Piotr Fijas rozpoczął współpracę z Pavlem Mikeską, czeskim trenerem polskich skoczków. Ta współpraca miała miejsce w ramach tzw. grupy olimpijskiej, której celem było podniesienie poziomu występów reprezentacji Polski. W skład tej grupy wchodzili Robert Mateja, Wojciech Skupień, Adam Małysz oraz Łukasz Kruczek. W trakcie tej współpracy Małysz trzykrotnie sięgnął po zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata, a wraz z Mateją uplasowali się w pierwszej dziesiątce mistrzostw świata (Mateja zajął piątą pozycję, a Małysz dziesiątą). Na Igrzyskach w Nagano Skupień uzyskał jedenastą lokatę. Po zakończeniu współpracy z Mikeską, od 10 stycznia do 30 kwietnia 1999 Fijas przejął obowiązki głównego trenera.

1999–2004

Od 1 czerwca 1999 do 30 kwietnia 2004 Piotr Fijas był związany z Apoloniuszem Tajnerem jako drugi trener reprezentacji narodowej. Równocześnie pełnił rolę operatora filmowego, dokumentując skoki polskich zawodników i ich przeciwników dla celów szkoleniowych. Ten okres w karierze Fijasa zbiegł się z największymi sukcesami Adama Małysza, który zdobył trzy Puchary Świata oraz medale mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich. Pomimo tych osiągnięć, inni zawodnicy z Polski mieli trudności z osiągnięciem takich samych sukcesów.

„Można było zawsze do niego przyjść – wysłuchał, pomógł i doradził. To bardzo dobry człowiek.”
Adam Małysz

2004–2006

W sezonie 2004/2005 Fijas został trenerem kadry C, szkoląc zawodników, w tym Piotra Żyłę oraz Rafała Śliża. W następnym sezonie kadra zmieniła nazwę na „młodzieżowa”, gdzie obaj zawodnicy odnieśli sukcesy, wygrywając swoje konkursy w Pucharze Kontynentalnym. Fijas pełnił też rolę trenera na Mistrzostwach Świata Juniorów 2006 w Kranju. Najwyżej z jego podopiecznych uplasował się Łukasz Rutkowski, który zajął czwarte miejsce na skoczni Bauhenk. W konkursie drużynowym Polska w składzie: Dawid Kubacki, Sebastian Toczek, Dawid Kowal i Łukasz Rutkowski, uplasowała się na siódmym miejscu.

2006–2012

W sezonie 2006/2007 Fijas był pierwszym trenerem kadry B (przemianowanej na młodzieżową od sezonu 2008/09) i od 2007 roku asystentem Adama Celeja. Jego podopieczni zazwyczaj startowali w Pucharze Kontynentalnym, rzadko zdobywając miejsca w pierwszej dziesiątce, ale jako jedyni na podium PK stanęli, wygrywając, Grzegorz Miętus i Wojciech Skupień. W latach 2009/2010 do 2011/2012 Fijas sprawował funkcję asystenta Łukasza Kruczka, który był pierwszym trenerem reprezentacji A. W tym czasie Kamil Stoch odniósł pięć zwycięstw w Pucharze Świata, a sezon 2010/11 zakończył się dla Polski trzecim miejscem w Pucharze Narodów.

Od 2012

W sezonie 2012/2013 Piotr Fijas objął rolę szkoleniowca trzeciej podgrupy kadry A. W tej grupie, która miała trenować w Polsce, znajdowali się Jan Ziobro, Andrzej Zapotoczny, Jakub Kota oraz Łukasz Rutkowski. Największe osiągnięcia w tej podgrupie miał Ziobro, który trzykrotnie znalazł się na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego i zdobył punkty w Pucharze Świata w Zakopanem. W sezonie 2013/2014 Fijas był asystentem Roberta Matei w podgrupie młodzieżowej, choć wielu zawodników miało już status seniora. W tym składzie znaleźli się Klemens Murańka, Stefan Hula, Jan Ziobro, Bartłomiej Kłusek, Grzegorz Miętus oraz Łukasz Rutkowski. W tym sezonie Murańka i Hula również znalazł się na podium konkursów PK. Od sezonu 2014/2015 Fijas oraz Mateja zajmowali się kadrą juniorów, gdzie ich podopieczny Andrzej Stękała zdobył podium w Niżnym Tagile oraz wygrał klasyfikację Pucharu FIS. Od sezonu 2015/2016 Piotr Fijas kontynuuje pracę jako asystent trenera w kadrze juniorów.

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

W trakcie swojej kariery sportowej, Piotr Fijas brał udział w trzech edycjach igrzysk olimpijskich, pokazując naprawdę duże umiejętności skoczków narciarskich. Oto zestawienie jego osiągnięć.

Lake Placid 1980	–	47. pozycja (K-86), 14. pozycja (K-114)
Sarajewo 1984	–	7. pozycja (K-90), 17. pozycja (K-112)
Calgary 1988	–	10. pozycja (K-89), 13. pozycja (K-114)

Starty P. Fijasa na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

W poniższej tabeli przedstawione są szczegółowe wyniki Piotra Fijasa na igrzyskach olimpijskich, które odbyły się w różnych latach oraz ich lokalizacjach. Można zauważyć, jak różnorodne były jego występy w każdej z edycji olimpijskiej, przykładając uwagę do dystansów oraz osiągniętych not.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
47.	17 lutego	1980	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-86	indywid.	79,5 m	59,0 m	144,0 pkt	122,3 pkt	Toni Innauer
14.	23 lutego	1980	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-114	indywid.	107,0 m	101,0 m	226,1 pkt	44,9 pkt	Jouko Törmänen
7.	12 lutego	1984	Sarajewo	Igman	K-90	indywid.	87,0 m	88,0 m	204,5 pkt	10,7 pkt	Jens Weißflog
17.	18 lutego	1984	Sarajewo	Igman	K-112	indywid.	103,0 m	95,0 m	180,6 pkt	50,6 pkt	Matti Nykänen
10.	15 lutego	1988	Calgary	Olimpijska	K-89	indywid.	84,5 m	80,0 m	195,4 pkt	33,7 pkt	Matti Nykänen
13.	18 lutego	1988	Calgary	Olimpijska	K-114	indywid.	107,5 m	102,0 m	192,6 pkt	31,4 pkt	Matti Nykänen

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

Wyniki osiągnięte przez Piotra Fijasa podczas Mistrzostw Świata, rozdzielone według lat, obrazują jego zmagania na różnych skoczniach. Oto szczegóły:

Lahti 1978	–	47. pozycja (K-85), 18. pozycja (K-110)
Oslo 1982	–	19. pozycja (K-85), 29. pozycja (K-105)
Seefeld 1985	–	22. pozycja (K-90), 19. pozycja (K-109)
Oberstdorf 1987	–	12. pozycja (K-115), 33. pozycja (K-90)

Drużynowo

Wyniki drużynowe Piotra Fijasa również dostarczają cennych informacji na temat jego kariery. Analiza poniższych danych pokazuje jego wkład w zespołowe rywalizacje:

Oslo 1982	–	14. pozycja (K-105)
Engelberg 1984	–	14. pozycja (K-120)
Oberstdorf 1987	–	13. pozycja (K-115)

Starty P. Fijasa na mistrzostwach świata – szczegółowo

Aby dokładniej przyjrzeć się startom Piotra Fijasa, zebrano obszerne dane dotyczące każdego z jego występów na mistrzostwach. Poniżej przedstawiamy szczegółowy przegląd wyników:

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
47.	18 lutego	1978	Lahti	Salpausselkä	K-?	indywid.	71,0 m	71,0 m	182,9 pkt	70,3 pkt	Matthias Buse
18.	26 lutego	1978	Lahti	Salpausselkä	K-?	indywid.	101,0 m	104,0 m	218,8 pkt	37,8 pkt	Tapio Räisänen
19.	21 lutego	1982	Oslo	Midstuen	K-85	indywid.	77,5 m	81,5 m	227,6 pkt	21,7 pkt	Armin Kogler
14.	26 lutego	1982	Oslo	Holmenkollen	K-105	drużynowy	90,5 m	92,5 m	539,4 pkt (202,2 pkt)	179,1 pkt	Norwegia
29.	28 lutego	1982	Oslo	Holmenkollen	K-105	indywid.	104,5 m	96,0 m	205,2 pkt	52,7 pkt	Matti Nykänen
14.	26 lutego	1984	Engelberg	Gross-Titlis	K-120	drużynowy	110,0 m	104,5 m	438,4 pkt (180,3 pkt)	179,9 pkt	Finlandia
22.	20 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Olimpijska Toniego Seelosa	K-90	indywid.	96,0 m	99,0 m	181,8 pkt	42,4 pkt	Per Bergerud
19.	26 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Bergisel	K-109	indywid.	83,0 m	82,0 m	192,5 pkt	32,8 pkt	Jens Weißflog
12.	15 lutego	1987	Oberstdorf	Schattenberg	K-115	indywid.	103,5 m	113,5 m	196,8 pkt	19,2 pkt	Andreas Felder
13.	17 lutego	1987	Oberstdorf	Schattenberg	K-115	drużynowy	107,0 m	97,0 m	508,2 pkt (175,1 pkt)	125,9 pkt	Finlandia
33.	20 lutego	1987	Oberstdorf	Schattenberg	K-90	indywid.	82,0 m	85,5 m	194,0 pkt	30,4 pkt	Jiří Parma

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

Indywidualnie

P. Fijas, znany skoczek narciarski, zdobył wiele osiągnięć w swojej karierze. Poniżej przedstawiamy szczegóły dotyczące jego startów na mistrzostwach świata w lotach narciarskich, które udowadniają jego umiejętności i determinację w tym wymagającym sporcie.

Planica 1979	–	medal brązowy
Oberstdorf 1981	–	17. pozycja
Harrachov 1983	–	12. pozycja
Planica 1985	–	14. pozycja
Tauplitz 1986	–	10. pozycja
Oberstdorf 1988	–	7. pozycja

Starty P. Fijasa na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

W tej sekcji znajdują się szczegółowe wyniki dotyczące poszczególnych startów, które obrazują jego osiągnięcia w kolejnych latach zawodów. Analiza tych danych może ukazać rozwój jego kariery oraz zmieniające się osiągi na przestrzeni lat.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Skok 5	Skok 6	Skok 7	Skok 8	Skok 9	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	17-18 marca	1979	Planica	Velikanka	K-185	149,0 m	131,0 m	166,0 m	149,0 m	152,0 m	162,0 m	–	–	–	704,5 pkt	37,0 pkt	Armin Kogler
17.	25 lutego-1 marca	1981	Oberstdorf	Heiniego Klopfera	K-182	110,0 m	134,0 m	121,0 m	123,0 m	120,0 m	102,0 m	136,0 m	132,0 m	–	877,5 pkt	323,5 pkt	Jari Puikkonen
12.	18-20 marca	1983	Harrachov	Čerťák	K-180	158,0 m	154,0 m	164,0 m	163,0 m	154,0 m	158,0 m	168,0 m	163,0 m	160,0 m	995,5 pkt	55,5 pkt	Klaus Ostwald
14.	16-17 lutego	1985	Planica	Velikanka	K-185	159,0 m	165,0 m	152,0 m	133,0 m	151,0 m	–	–	–	–	477,0 pkt	103,5 pkt	Matti Nykänen
10.	8-9 marca	1986	Tauplitz	Kulm	K-185	136,0 m	150,0 m	117,0 m	171,0 m	167,0 m	172,0 m	–	–	–	656,5 pkt	88,5 pkt	Andreas Felder
7.	13 marca	1988	Oberstdorf	Heiniego Klopfera	K-182	146,0 m	169,0 m	163,0 m	–	–	–	–	–	–	334,0 pkt	30,0 pkt	Ole Gunnar Fidjestøl

Mistrzostwa Europy juniorów

Indywidualnie

W mistrzostwach Europy juniorów Piotr Fijas osiągnął znaczące wyniki, które zasługują na szczegółowe omówienie. Jego występ w Libercu w 1976 roku zapisał się na kartach historii sportu.

Liberec 1976

–

Miejsce 15

Starty P. Fijasa na mistrzostwach Europy juniorów – szczegółowo

Analiza występów Fijasa na mistrzostwach ujawnia nie tylko jego osiągnięcia, ale także walkę o najlepsze lokaty. Każdy z tych startów jest ważnym krokiem w kierunku jego kariery.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
15.	29 lutego	1976	Liberec	Ještěd	K-?	indywidualny	77,5 m	66,5 m	183,1 pkt	63,6 pkt	Toni Innauer

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
1979/1980	16
1980/1981	31
1981/1982	26
1982/1983	43
1983/1984	17
1984/1985	14
1985/1986	15
1986/1987	31
1987/1988	55

Zwycięstwa w konkursach Pucharu Świata

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	27 stycznia	1980	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	113,0 m	113,5 m	254,6 pkt	–
2.	9 lutego	1980	Saint-Nizier	Dauphiné	K-112	99,0 m	101,0 m	222,2 pkt	–
3.	12 stycznia	1986	Liberec	Ještěd	K-115	114,0 m	–	110,1 pkt	* TC 1986

Miejsca na podium

Sezon Pucharu Świata	1. lokata	2. lokata	3. lokata	łącznie
1979/1980	2	–	1	3
1980/1981	–	–	–	–
1981/1982	–	1	–	1
1982/1983	–	–	–	–
1983/1984	–	–	1	1
1984/1985	–	–	1	1
1985/1986	1	–	2	3
1986/1987	–	–	1	1
1987/1988	–	–	–	–
razem	3	1	6	10

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Świata

Numer	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1	6 stycznia	1980	Bischofshofen	Paula Ausserleitnera	K-106	98,5 m	101,5 m	–	226,8 pkt	3	3,6 pkt	Martin Weber
2	27 stycznia	1980	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	113,0 m	113,5 m	–	254,6 pkt	1	–	–
3	9 lutego	1980	Saint-Nizier	Dauphiné	K-112	99,0 m	101,0 m	–	222,2 pkt	1	–	–
4	19 marca	1982	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 A	K-110	109,0 m	106,0 m	–	244,5 pkt	2	3,7 pkt	Ole Bremseth
5	25 marca	1984	Planica	Bloudkova velikanka	K-130	113,0 m	107,0 m	–	162,5 pkt	3	40,5 pkt	Pavel Ploc
6	6 stycznia	1985	Bischofshofen	Paula Ausserleitnera	K-111	111,0 m	106,0 m	–	214,0 pkt	3	7,5 pkt	Hroar Stjernen
7	30 grudnia	1985	Oberstdorf	Schattenberg	K-115	110,0 m	114,0 m	–	208,1 pkt	3	4,7 pkt	Pekka Suorsa
8	12 stycznia	1986	Liberec	Ještěd	K-115	114,0 m	–	–	110,1 pkt	1	–	–
9	15 lutego	1986	Vikersund	Vikersund	K-155	140,0 m	163,0 m	144,0 m	354,0 pkt	3	6,0 pkt	Andreas Felder
10	15 marca	1987	Planica	Velikanka	K-185	185,0 m	–	–	180,5 pkt	3	5,5 pkt	Ole Gunnar Fidjestøl

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Sezon 1979/1980
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	27	14	15	3	–	–	–	–	11	1	1	?	–	–	–	27	–	–	–	–	–	–	–	–	73
Sezon 1980/1981
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
40	57	19	48	17	22	44	27	14	–	–	–	–	–	–	–	–	14	11	20	18	9	49	8	24
Sezon 1981/1982
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	19	29	22	–	–	–	–	2	5	–	–	31
Sezon 1982/1983
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	9	17	14	32	15	14	25	24	22	25	27	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	17	52	12
Sezon 1983/1984
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
13	26	10	18	9	54	33	17	–	22	4	–	–	7	17	–	–	–	–	–	–	–	11	3	57
Sezon 1984/1985
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	9	7	14	3	–	–	–	30	6	12	4	11	–	–	–	32	11	69
Sezon 1985/1986
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
7	9	11	8	–	3	9	28	9	12	1	–	–	43	4	3	18	40	32	22	–	–	–	50	16	84
Sezon 1986/1987
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
28	23	44	46	–	74	108	–	–	–	–	–	–	–	46	57	–	–	7	3	36	25	24
Sezon 1987/1988
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	–	–	54	28	8	28	–	20	59	26	–	–	25	21	27	23	8
Legenda
1234-1011-15poniżej 15 – – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

27. Turniej Czterech Skoczni
_	_	_	_	klas.
38	17	12	3	10
28. Turniej Czterech Skoczni
_	_	_	_	klas.
27	14	15	3	8
29. Turniej Czterech Skoczni
_	_	_	_	klas.
40	57	19	48	38
31. Turniej Czterech Skoczni
_	_	_	_	klas.
9	17	14	32	13
32. Turniej Czterech Skoczni
_	_	_	_	klas.
9	54	33	17	29
33. Turniej Czterech Skoczni
_	_	_	_	klas.
9	7	14	3	7
34. Turniej Czterech Skoczni
_	_	_	_	klas.
3	9	28	9	7
35. Turniej Czterech Skoczni
_	_	_	_	klas.
74	108	–	–	114
36. Turniej Czterech Skoczni
_	_	_	_	klas.
54	28	8	28	29

Turniej Szwajcarski

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok	Pozycja
1981	26.
1983	?.
1985	12.
1986	25.
1988	37.

Turniej Czeski

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok	Lokalizacja
1979	4.
1980	6.
1981	19.
1983	15.
1984	10.
1985	2.
1986	7.

Puchar Beskidów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok Sezonu	Pozycja
1976	47
1978	10
1984	1
1986	3
1987	4

Puchar Europy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

W poniższej tabeli przedstawiono dane dotyczące pozycji Piotra Fijasa w klasyfikacji generalnej Pucharu Europy w wybranych latach. Wartości te są kluczowe dla oceny jego osiągnięć w sezonach 1980/1981, 1984/1985 oraz 1987/1988.

Rok	Pozycja
1980/1981	?
1984/1985	20.
1987/1988	?

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Europy

Tabela poniżej zawiera szczegółowe informacje na temat miejsc zajmowanych przez Piotra Fijasa na podium w różnych konkursach Pucharu Europy. Znajdują się tam daty, miejsca zawodów, a także wyniki.

Lp	Data	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Przeskok 1	Przeskok 2	Ocena	Pozycja	Różnica	Zwycięzca
1	12 stycznia	1985	Liberec	Ještěd	K-?	110 m	101,5 m	192,6 pkt	2	13,5 pkt	Pavel Ploc
2	13 stycznia	1985	Harrachov	Čerťák	K-?	120 m	108 m	208,2 pkt	2	12,9 pkt	Pavel Ploc

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy

W tej sekcji skupiamy się na osiągnięciach Piotra Fijasa w wybranych konkursach Pucharu Europy. Tabela ilustruje szczegóły dotyczące sezonów i zdobywanych punktów w trakcie rywalizacji.

Sezon 1980/1981
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	–	5	–	–	–	–	–	–	–	–	–	11
Sezon 1984/1985
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	–	–	2	–	–	2	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	40
Sezon 1987/1988
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	46	30	9	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	7
Legenda
1234-1011-15poniżej 15 – – zawodnik nie wystartował lub brak danych

Mistrzostwa Polski

Piotr Fijas jest jednym z najwybitniejszych zawodników w polskich skokach narciarskich. Osiągnął 13 indywidualnych tytułów mistrza Polski, co czyni go jednym z najczęściej nagradzanych skoczków w historii tej dyscypliny. Zasłynął zdobywając medal na skoczni normalnej pięć razy oraz osiem medali na dużej skoczni. Również ma na swoim koncie trzy wicemistrzostwa – jedno na skoczni normalnej oraz dwa na dużej. Dodatkowo, zdobył brązowy medal, co podkreśla jego wielki talent i determinację w osiąganiu najwyższych celów.

Od roku 1982 Fijas reprezentował klub BBTS Włókniarz Bielsko-Biała, biorąc udział w zawodach drużynowych. W tych rozgrywkach zdobył dwa medale: złoty i brązowy, które zdobył zarówno na skoczni dużej. Warto zaznaczyć, że poniższa tabela szczegółowo przedstawia występy Fijasa w indywidualnych zawodach, nie uwzględniając jednak wyników w rywalizacji drużynowej, które były gorsze od trzeciego miejsca.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
13.	20 lutego	1976	Zakopane	Średnia Krokiew	K-82	indywidualny	65,5 m	65,0 m	187,4 pkt	48,4 pkt	Stanisław Bobak
11.	21 lutego	1976	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	indywidualny	95,0 m	90,0 m	185,0 pkt	48,3 pkt	Marek Pach
12.	2 lutego	1978	Zakopane	Średnia Krokiew	K-82	indywidualny	64,0 m	70,0 m	195,0 pkt	54,5 pkt	Stanisław Bobak
7.	4 lutego	1978	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	indywidualny	99,0 m	99,5 m	208,4 pkt	35,1 pkt	Kazimierz Długopolski
24.	24 stycznia	1979	Zakopane	Średnia Krokiew	K-82	indywidualny	74,5 m	57,5 m	183,3 pkt	75,0 pkt	Stanisław Bobak
1.	6 marca	1979	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	indywidualny	117,0 m	109,5 m	255,6 pkt	–
1.	2 lutego	1980	Szczyrk	Skalite	K-?	indywidualny	86,0 m	81,0 m	244,6 pkt	–
2.	3 lutego	1980	Wisła	Malinka	K-105	indywidualny	90,0 m	89,0 m	226,4 pkt	3,5 pkt	Stanisław Pawlusiak
5.	7 lutego	1981	Zakopane	Średnia Krokiew	K-82	indywidualny	75,0 m	75,5 m	226,4 pkt	18,9 pkt	Stanisław Bobak
2.	8 lutego	1981	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	indywidualny	103,0 m	109,0 m	233,3 pkt	11,4 pkt	Stanisław Bobak
4.	12 lutego	1982	Zakopane	Średnia Krokiew	K-82	indywidualny	77,5 m	75,0 m	230,5 pkt	21,3 pkt	Jan Łoniewski
1.	14 lutego	1982	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	indywidualny	121,5 m	102,5 m	248,6 pkt	–
1.	3 lutego	1983	Wisła	Malinka	K-105	indywidualny	98,5 m	96,0 m	249,1 pkt	–
2.	5 lutego	1983	Zakopane	Średnia Krokiew	K-82	indywidualny	76,5 m	76,0 m	242,9 pkt	1,9 pkt	Janusz Duda
1.	16 marca	1983	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	drużynowy	? m	? m	? pkt	–	BBTS Włókniarz Bielsko-Biała
1.	22 marca	1984	Zakopane	Średnia Krokiew	K-82	indywidualny	75,5 m	76,5 m	211,4 pkt	–
1.	23 marca	1984	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	indywidualny	108,0 m	111,0 m	204,1 pkt	–
1.	31 stycznia	1985	Szczyrk	Skalite	K-?	indywidualny	82,0 m	79,5 m	204,6 pkt	–
1.	7 lutego	1985	Wisła	Malinka	K-105	indywidualny	101,5 m	98,0 m	236,1 pkt	–
1.	5 lutego	1986	Zakopane	Średnia Krokiew	K-82	indywidualny	79,5 m	73,5 m	216,2 pkt	–
1.	9 lutego	1986	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	indywidualny	116,5 m	112,5 m	222,8 pkt	–
1.	6 marca	1987	Wisła	Malinka	K-105	indywidualny	96,5 m	100,0 m	219,6 pkt	–
1.	8 marca	1987	Szczyrk	Skalite	K-?	indywidualny	81,5 m	85,5 m	225,0 pkt	–
1.	5 marca	1988	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	indywidualny	106,5 m	105,5 m	189,0 pkt	–
3.	7 marca	1988	Zakopane	Średnia Krokiew	K-82	indywidualny	80,5 m	75,0 m	219,2 pkt	11,3 pkt	Jan Kowal
3.	8 marca	1988	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	drużynowy	? m	? m	? pkt	? pkt	WKS Zakopane

Inne

• mistrzostwa Polski juniorów w kombinacji norweskiej – 3. miejsce,
• mistrzostwa Beskidów 1978 – 3. miejsce,
• Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny 1979 – 1. miejsce,
• Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny 1980 (PŚ) – 1. miejsce,
• Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny 1981 – 3. miejsce,
• Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny 1982 – 1. miejsce,
• Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny 1984 – 1. miejsce,
• Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny 1985 – 1. miejsce i 2. miejsce,
• Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny 1986 – 1. miejsce i 2. miejsce,
• Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny 1988 – 1. miejsce i 2. miejsce,
• Puchar Tatr 1979 – 1. miejsce,
• Grand Prix Frenštátu 1984 – 3. miejsce,
• Międzynarodowy Konkurs Skoków o Memoriał Zdzisława Hryniewieckiego 1987 – 1. miejsce.

---

Oceń: Piotr Fijas

---