Zbór Kościoła Zielonoświątkowego „Filadelfia” w Bielsku-Białej


Zbór Kościoła Zielonoświątkowego „Filadelfia” w Bielsku-Białej to ważny ośrodek religijny, który odgrywa istotną rolę w lokalnej społeczności. Usytuowany w samym sercu Bielska-Białej, jest częścią szerszego ruchu Zielonoświątkowego w Polsce.

Należy on do okręgu południowego Kościoła, co podkreśla jego przynależność do jednego z regionów organizacyjnych Kościoła. W ramach swojej struktury, zbór ten jest częścią dekanatu bielskiego, który koordynuje działalność lokalnych zborów.

Historia

Prekursory ruchu zielonoświątkowego na Śląsku Cieszyńskim stanowili luteranie, a dokładniej dziewięciu neopietystów, którzy zostali wykluczeni z ewangelickiej Społeczności Chrześcijańskiej w Cieszynie. W 1910 roku zarejestrowali się jako Związek Stanowczych Chrześcijan, nadal jednak oficjalnie pozostawali członkami Kościoła Ewangelickiego Austrii, a później Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce.

W 1915 roku grupa osób zainteresowanych nowym ruchem zaczęła się regularnie spotykać w prywatnym domu w Jaworzu Dolnym. Na podstawie tych spotkań, w 1920 roku, powstał samodzielny zbór Związku Stanowczych Chrześcijan, a regularne nabożeństwa stały się rzeczywistością. W latach 1920-1921 miejsce tych zgromadzeń przeniesiono do innego lokalu prywatnego, tym razem w Jaworzu Średnim. Społeczność ta była obsługiwana przez braci, którzy przyjeżdżali ze zborów z rejonu Ustronia oraz Zaolzia.

W 1921 roku wspólnota liczyła już 53 wiernych. W 1922 roku zasilono ją przez utworzenie dodatkowej placówki w Międzyrzeczu Dolnym. Do 1928 roku liczba członków wzrosła do 85, gdzie 40 osób zamieszkiwało Jaworze, 25 Międzyrzecze Dolne, 12 z Wapienicy, a 8 z Międzyrzecza Górnego. Wkrótce pojawiła się także trzecia placówka mająca siedzibę w Międzyrzeczu Górnym. Większe wydarzenia miały miejsce w wynajętej sali w szkole w Jaworzu Średnim.

W obliczu stałego wzrostu liczby członków, kościół postanowił stworzyć dla nich własne miejsce spotkań. Niestety, wybuch II wojny światowej pokrzyżował te plany. Pierwsze powojenne nabożeństwo zboru odbyło się w 1945 roku w nowej siedzibie przy Wapienicy. Spotkania prowadzono także w prywatnym domu, co wiązało się z trudnościami, takimi jak ciągłe przestawianie wyposażenia.

Po wojnie, znacząca ilość Stanowczych Chrześcijan wciąż była formalnie członkami Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Kościół ten zaproponował integrację Związku w swoje struktury, jednak z powodu istotnych różnic doktrynalnych zdecydowano o dalszym osobnym funkcjonowaniu.

W 1947 roku powstał Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, do którego dołączył również Związek Stanowczych Chrześcijan. W 1953 roku zbór skupiał 48 ochrzczonych członków, a włączając kandydatów do chrztu, dzieci oraz sympatyków, liczba wzrosła do 74 wiernych. Rozpoczęcie budowy domy zborowego w Wapienicy miało miejsce w 1957 roku, a zakończono ją w 1959 roku.

Na początku 1969 roku wspólnota posiadała 75 pełnoprawnych członków, natomiast z dziećmi oraz sympatykami łącznie 123 osoby. Podejmowane były starania o otwarcie placówki w Bielsku-Białej, gdzie mieszkało 30 wiernych, jednak nie udało się zrealizować tego zamysłu. W 1977 roku, po przyłączeniu Wapienicy do granic administracyjnych Bielska-Białej, jednostka ta została przekształcona w zbór w Bielsku-Białej.

W 1987 roku powstała placówka w Oświęcimiu, która początkowo obejmowała 18 wiernych. Po rozwiązaniu Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w 1987 roku, zbór bielski stał się częścią Kościoła Zielonoświątkowego, przyjmując w swoje struktury wiernych z Żywca. W końcu lat 80. XX wieku rozpoczęto budowę nowej siedziby zboru przy ul. Lotniczej, która miała pomieścić 1000 osób.

W 1990 roku Żywieccy wierni założyli samodzielny zbór. Budowa nowego obiektu zborowego została wstrzymana w 1991 roku z powodu problemów finansowych. Mimo to, z uwagi na rozrost liczebny bielskiej społeczności zielonoświątkowej, nabożeństwa przeniesiono z kaplicy w Wapienicy do auli I Liceum Ogólnokształcącego.

W roku 2000 wspólnota liczyła 384 wiernych, z czego 275 ochrzczonych. Wznowiono budowę większej kaplicy w 2001 roku. W lutym 2002 powołano pierwsze grupy domowe, a 1 kwietnia tego roku miało miejsce otwarcie nowej kaplicy przy ul. Lotniczej, mogącej pomieścić 300 osób. Równocześnie trwały prace nad ostateczną salą nabożeństw na 1100 miejsc.

W maju 2003 roku utworzono punkt misyjny w Czechowicach-Dziedzicach, który w 2006 roku przekształcono w niezależny zbór Nowe Życie, w skład którego weszli wierni z Czechowic-Dziedzic oraz Pszczyny. W 2005 roku zbór w Bielsku-Białej skupiał około 500 wiernych, z czego 385 ochrzczonych członków. W lutym 2010 roku otwarto dużą kaplicę, a na koniec 2010 zbor otaczał opieką duszpasterską 577 osób, z czego 420 ochrzczonych, co czyniło go drugą co do wielkości jednostką Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce, po Zborze Stołecznym w Warszawie.

Przypisy

  1. Zbory Kościoła Zielonoświątkowego powyżej 50 członków. kzbb.org. [dostęp 10.03.2022 r.]
  2. Historia. kzbb.pl. [dostęp 10.03.2022 r.]
  3. Historia. zsch.org. [dostęp 04.03.2022 r.]
  4. a b c d e f g h i j k l Historia. kzbb.org. [dostęp 10.03.2022 r.]
  5. Dz.U. z 1976 r. nr 41, poz. 245

Oceń: Zbór Kościoła Zielonoświątkowego „Filadelfia” w Bielsku-Białej

Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:5