Adam Skoczylas, urodzony 3 października 1929 roku w Bielsku, to postać, której życie było nierozerwalnie związane z górami. Zmarł 25 listopada 1966 roku w Łodzi, ale jego osiągnięcia jako polskiego taternika, alpinisty oraz himalaisty na długo pozostaną w pamięci miłośników wspinaczki górskiej.
W ciągu swojej kariery, Skoczylas podejmował się trudnych wyzwań w Tatrach, zarówno latem, jak i zimą, współpracując z wybitnymi wspinaczami, w tym Janem Długoszem, z którym dokonał wielu znaczących pierwszych przejść. Jego pasja do gór wykraczała poza Tatry — w latach 1957 i 1959 brał udział w eksploracjach Alp, w 1958 roku wspinał się w Pirynach zimą, a w 1960 roku doświadczył wyprawy w Himalaje w Nepalu.
Skoczylas był również utalentowanym pisarzem, publikując artykuły dotyczące alpinistyki w prasie fachowej jak „Taternik” oraz „Wierchy”, jak również w popularnych mediach, takich jak „Przekrój” czy „Gazeta Krakowska”. Jego twórczość literacka obejmowała trzy książki o tematyce górskiej, które są obecnie wznawiane i doceniane przez nowe pokolenia czytelników.
Jednym z istotnych momentów w jego karierze była słynna akcja ratunkowa na północnej ścianie Eigeru, w którą był zaangażowany podczas swojego pierwszego wyjazdu w Alpy. Uczestnicząc w tej dramatycznej sytuacji, wraz z siedmioma innymi Polakami w zespole liczącym około 40 osób, opisał te wydarzenia w opowiadaniu zatytułowanym Stefano, przyjdziemy jutro. Pierwsze wydanie tej historii ukazało się w zbiorze Burza nad Alpami w 1958 roku, a później w jego zespole opowiadań Cztery dni słońca z 1962 roku. Opowiadanie to zostało także przetłumaczone na angielski i wydane w Londynie w tym samym roku jako osobna książka.
Wraz z innym uznawanym alpinistą Jerzym Hajdukiewiczem, który pełnił rolę lekarza wypraw, Skoczylas był jednymi z pierwszych Polaków, którzy po II wojnie światowej odważyli się zdobywać Himalaje. Uczestniczyli oni w szwajcarskiej ekspedycji na Dhaulagiri, ośmiotysięcznik, który został zdobyty przez sześciu uczestników tej wyprawy 13 i 23 maja, bez jednak udziału Polaków. O swoich doświadczeniach Skoczylas pisał w książce Biała Góra, wydanej w 1965 roku.
Niestety, Adam Skoczylas zmarł w wyniku długotrwałej choroby, pozostawiając po sobie nie tylko wspomnienia z górskich wypraw, ale także literackie dziedzictwo. Po jego śmierci opublikowano zbiór reportaży z Nepalu pt. Tam gdzie góry sięgają nieba w 1967 roku.
Warto wspomnieć, że Adam był mężem taterniczki i pisarki Anny Skoczylas oraz bratem innego znanego taternika, Zbigniewa Skoczylasa.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Andrzej Orzechowski (filmowiec) | Marian Ruzamski | Alina Korta | Dawid Juraszek | Marian Cholerek | Anka Leśniak | Jarosław Gołembiowski | Jerzy Skowronek (muzyk) | Robert Mleczko | Janusz Kohut | Bogusław Kierc | Dariusz Machej | Liwia Pawłowska | Iwona Loranc | Andrzej Zubek | Przemysław Redkowski | Hugo Huppert | Jacek Lech | Bohumír Fiala | Maciej PisukOceń: Adam Skoczylas (himalaista)