Adam Skoczylas (himalaista)


Adam Skoczylas, urodzony 3 października 1929 roku w Bielsku, to postać, której życie było nierozerwalnie związane z górami. Zmarł 25 listopada 1966 roku w Łodzi, ale jego osiągnięcia jako polskiego taternika, alpinisty oraz himalaisty na długo pozostaną w pamięci miłośników wspinaczki górskiej.

W ciągu swojej kariery, Skoczylas podejmował się trudnych wyzwań w Tatrach, zarówno latem, jak i zimą, współpracując z wybitnymi wspinaczami, w tym Janem Długoszem, z którym dokonał wielu znaczących pierwszych przejść. Jego pasja do gór wykraczała poza Tatry — w latach 1957 i 1959 brał udział w eksploracjach Alp, w 1958 roku wspinał się w Pirynach zimą, a w 1960 roku doświadczył wyprawy w Himalaje w Nepalu.

Skoczylas był również utalentowanym pisarzem, publikując artykuły dotyczące alpinistyki w prasie fachowej jak „Taternik” oraz „Wierchy”, jak również w popularnych mediach, takich jak „Przekrój” czy „Gazeta Krakowska”. Jego twórczość literacka obejmowała trzy książki o tematyce górskiej, które są obecnie wznawiane i doceniane przez nowe pokolenia czytelników.

Jednym z istotnych momentów w jego karierze była słynna akcja ratunkowa na północnej ścianie Eigeru, w którą był zaangażowany podczas swojego pierwszego wyjazdu w Alpy. Uczestnicząc w tej dramatycznej sytuacji, wraz z siedmioma innymi Polakami w zespole liczącym około 40 osób, opisał te wydarzenia w opowiadaniu zatytułowanym Stefano, przyjdziemy jutro. Pierwsze wydanie tej historii ukazało się w zbiorze Burza nad Alpami w 1958 roku, a później w jego zespole opowiadań Cztery dni słońca z 1962 roku. Opowiadanie to zostało także przetłumaczone na angielski i wydane w Londynie w tym samym roku jako osobna książka.

Wraz z innym uznawanym alpinistą Jerzym Hajdukiewiczem, który pełnił rolę lekarza wypraw, Skoczylas był jednymi z pierwszych Polaków, którzy po II wojnie światowej odważyli się zdobywać Himalaje. Uczestniczyli oni w szwajcarskiej ekspedycji na Dhaulagiri, ośmiotysięcznik, który został zdobyty przez sześciu uczestników tej wyprawy 13 i 23 maja, bez jednak udziału Polaków. O swoich doświadczeniach Skoczylas pisał w książce Biała Góra, wydanej w 1965 roku.

Niestety, Adam Skoczylas zmarł w wyniku długotrwałej choroby, pozostawiając po sobie nie tylko wspomnienia z górskich wypraw, ale także literackie dziedzictwo. Po jego śmierci opublikowano zbiór reportaży z Nepalu pt. Tam gdzie góry sięgają nieba w 1967 roku.

Warto wspomnieć, że Adam był mężem taterniczki i pisarki Anny Skoczylas oraz bratem innego znanego taternika, Zbigniewa Skoczylasa.


Oceń: Adam Skoczylas (himalaista)

Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:5