Albert Schickedanz

Swój początek miał w Białej, obecnie znanej jako Bielsko-Biała, gdzie dorastał na pograniczu Galicji i Śląska w niemieckojęzycznej rodzinie ewangelickiej. Jego dzieciństwo upłynęło jednak w Kieżmarku na Spiszu, skąd pochodziła jego rodzina (ojciec był właścicielem ziemskim, natomiast matka była córką pastora). W edukacji artystycznej pomogły mu studia w politechnice w Karlsruhe oraz nauka w Wiedniu pod okiem Karla Tietza.

Po ukończeniu studiów w 1868 roku, rozpoczął pracę w budapeszteńskich biurach architektonicznych prowadzonych przez Antala Szkalnitzkiego oraz Miklósa Ybla. W roku 1878 objął stanowisko sekretarza Muzeum Sztuki Stosowanej w Budapeszcie, a w latach 1884-1901 wykładał rysunek i morfologię architektury w Węgierskiej Królewskiej Akademii Sztuki Stosowanej.

Na przełomie XIX i XX wieku Schickedanz stał się znanym projektantem, a jego najbardziej rozpoznawalne dzieła znajdują się na placu Bohaterów, który zwieńcza reprezentacyjną aleję Budapesztu – aleję Andrássyego. Wśród jego znakomitych projektów znajdują się:

• Pałac Sztuki (1895),
• Pomnik Tysiąclecia (1896),
• Muzeum Sztuk Pięknych (1906).

Oprócz tych znanych realizacji, do mniej znanych dzieł Schickedanza zalicza się mauzoleum Lajosa Batthyánya na cmentarzu Kerepesi (1871) oraz dwie wille – jedną przy Bajza utca 14 oraz własną przy Nyúl utca 16 (1906). Schickedanz był również autorem cokołów pomników Ferenca Deáka oraz Jánosa Aranya, które znajdują się w Budapeszcie. Jako malarz, skupiał się głównie na tworzeniu pejzaży miejskich, które można podziwiać w Muzeum Historycznym Budapesztu.

Zmarł w wieku 69 lat w wyniku miażdżycy, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Kerepesi.