Selma Kurz


Selma Kurz to postać, która zapisała się w historii muzyki w sposób wyjątkowy. Urodziła się 15 października 1874 roku w Białej, by później stać się jednym z najbardziej rozpoznawalnych głosów w operowym świecie. Jej życie zakończyło się 10 maja 1933 roku w Wiedniu, gdzie osiągnęła szczyty swojej kariery.

Będąc żydowskiego pochodzenia, Selma Kurz wyróżniała się jako austriacka śpiewaczka operowa, która specjalizowała się w repertuarze dramatycznego sopranowego koloraturowego. Jej umiejętności wokalne były imponujące, a popisy śpiewu koloraturowego przyniosły jej ogromną popularność.

Dzięki znakomitym interpretacjom i technice wokalnej, Selma Kurz stała się kwintesencją operowego talentu, a jej występy na scenach operowych są do dziś wspominane przez melomanów.

Życiorys

Selma Kurz, wybitna śpiewaczka operowa, przyszła na świat w Białej (obecnie Bielsko-Biała) w rodzinie żydowskiej. Jednak w późniejszych latach przyjęła chrzest w Kościele katolickim, co stanowiło istotny krok w jej życiu. W wieku zaledwie 16 lat, jako wyróżniona podopieczna książąt Esterházy, wyjechała do Wiednia, aby szkolić się w sztuce śpiewu.

Jej kariera rozpoczęła się w 1895 roku, kiedy to po krótki czasie od wyjazdu Gustava Mahlera, zadebiutowała w Teatrze Hamburskim, wcielając się w rolę Mignon. Jednakże po roku zdecydowała się na przenosiny do Frankfurtu nad Menem, gdzie miała okazję występować w takich rolach jak Carmen oraz Elżbieta w operze Tannhäuser.

W dniu 18 sierpnia 1899 roku, Gustaw Mahler, dyrektor Wiedeńskiej Opery Dworskiej (dzisiaj Opera Wiedeńska), zaoferował jej angaż, co otworzyło przed nią drzwi do najbardziej prestiżowej austriackiej sceny operowej, na której pozostawała aktywna aż do 1929 roku. W tym czasie Mahler zafascynował się nią i wiosną 1900 roku odbyli krótki romans. Z uwagi na zasady obowiązujące w operze, zabraniające małżeństw wśród jej członków, Kurz zdecydowała się poświęcić karierze.

W 1909 roku, po dziesięciu latach, znalazła miłość w osobie wiedeńskiego ginekologa, Josefa von Halbana, z którym doczekała się dwojga dzieci: córki Désirée (Dési, ur. 1912) oraz syna Georga (ur. 1915). Dési postanowiła podążyć śladami matki, kontynuując tradycję artystyczną.

Selma Kurz zagościła również na londyńskiej scenie Opery Królewskiej w latach 1904-1907 i ponownie w 1924 roku, oferując swoje talenty szerszej publiczności. W 1916 roku miała zaszczyt zagrać rolę Zerbinetty podczas prapremiery drugiej wersji Ariadny na Naksos autorstwa Straussa.

Artystka wycofała się ze sceny w 1926 roku, a siedem lat później odeszła z tego świata. Jej życie zakończyło się na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu, gdzie spoczywa razem z mężem (grupa 14C, nr 8).

Odbiór

„Selma Kurz była nadzwyczaj urokliwą postacią, mierzącą 1,6 metra wzrostu, o szczupłej i delikatnej sylwetce. Jej występy na scenie zawsze spotykały się z ogromnym entuzjazmem, a szczególny aplauz wzbudzały długie, następujące jedna po drugiej tryle. Widzowie często przynosili ze sobą stopery, aby sprawdzić, czy trwało to nawet sekundę dłużej niż poprzednie wieczory. Na nagraniu „Der Vogel im Walde” Wilhelma Tauberta z 1907 roku, Kurz zaprezentowała imponujący 24-sekundowy tryl.

Selma Kurz była jedną z najwybitniejszych sopranistek koloraturowych w historii. Jej umiejętność wykonywania najtrudniejszych partii z >niespotykaną lekkością, a także subtelne wyczucie stylu, czyniły ją niezapomnianą artystką. Niekończące się i niezrównane tryle, które prezentowała, są cenione przez miłośników muzyki, a jej nagrania nadal pozostają w obiegu, dostarczając niezapomnianych przeżyć słuchaczom (Kutsch and Riemens, 1975).

Nagrania

Przygotowano zestawienie nagraniów, które jakkolwiek wzbogacają naszą wiedzę o twórczości Selmy Kurz. Poniżej znajdują się szczegółowe tabele z informacjami na temat jej działalności.

  • Arditi: Parla (1924)
  • Auber, Les diamantes de la couronne: Air et variations (1914)
  • Bellini, Lunatyczka: Ah! non credea mirarti; Ah! non giunge (1924)
  • Brahms: Volkskinderlieder: Sandmännchen (1925)
  • Fontenailles: Obstination (1911)
  • Goldmark, Die Königin von Saba: Lockruf (1912)
  • Gounod: Serenada (1923)
  • Kreisler: Caprice viennois (1924, z Vášą Příhodą, skrzypce)
  • Mozart, Czarodziejski flet: Zum Leiden bin ich ausverkoren (1924)
  • Mozart, Król pasterz: L’amero, saro costante (1924)
  • Mozart, Wesele Figara: Deh, vieni non tardar (1925)
  • Puccini, Cyganeria: Si, mi chiamano Mimí (1924)
  • Puccini, Cyganeria: Sono andati? (1907, z Leo Slezakiem, tenor)
  • Puccini, Cyganeria: O soave fanciulla (rok nieznany, z Leo Slezakiem, tenor)
  • Puccini, Cyganeria: Morte di Mimi (1907)
  • Puccini, Madame Butterfly: Un bel di vedremo (1914)
  • Rossini, Cyrulik sewilski: Una voce poco fa (1924)
  • Strauss: Nad pięknym modrym Dunajem (1925)
  • Taubert: Der Vogel im Walde (1907)
  • Toselli: Serenata (1923, z Vášą Příhodą, skrzypce)
  • Verdi, Don Carlos: Tu che la vanita (1914)
  • Verdi, Trubadur: Vivere contende (1920, z Heinrichem Schlusnusem, baryton)
  • Verdi, Ernani: Ernani, involami (1923)
  • Verdi, La Traviata: Addio del passato (1909)
  • Verdi, Rigoletto: Caro nome (1923)

Oceń: Selma Kurz

Średnia ocena:4.77 Liczba ocen:8