Arthur von Pongrácz


Arthur von Pongrácz de Szent-Miklós und Óvár to postać, której życie i kariera militarna z pewnością zasługują na szczegółowe omówienie. Urodził się 25 czerwca 1864 roku w Białej, a zmarł 13 stycznia 1942 roku w Wiedniu, pozostawiając po sobie bogaty dorobek wojskowy.

W ciągu swojego życia pełnił zaszczytną funkcję generała majora w cesarskiej i królewskiej Armii, co podkreśla jego rolę w historii militarnych działań tego okresu.

Życiorys

Arthur von Pongrácz urodził się w Białej, dzisiejszym Bielsku-Białej, w arystokratycznej rodzinie o węgierskich korzeniach, na pograniczu Śląska Austriackiego i Galicji. W roku 1881 rozpoczął swoją służbę w c. k. Armii. Od 1904 roku pełnił funkcję oficera ordynansowego, a w latach 1906-1908 był adiutantem przybocznym cesarza Franciszka Józefa I. Po tym czasie został przeniesiony do Pułku Huzarów Cesarza Nr 1 w Wiedniu.

W dniu 18 czerwca 1913 roku został mianowany pułkownikiem. W 1915 roku objął stanowisko komendanta tego pułku, a w następnym roku został komendantem 6 Brygady Kawalerii. W 1917 roku przejął dowodzenie 14 Brygadą Kawalerii. 29 maja 1917 roku otrzymał awans na stopień generała majora. W 1918 roku piastował funkcję zastępcy komendanta wojskowego w Bratysławie, jednak 1 stycznia 1919 roku przeszedł w stan spoczynku.

W 1902 roku uczestniczył w pierwszych Międzynarodowych Zawodach Konnych, które odbyły się w Turynie, gdzie zdobył drugie miejsce w kategorii ujeżdżenia. Ponadto startował w konkursach skoków przez przeszkody. W latach 1913-1936 był rekordzistą Austrii, kiedy to uzyskał wysokość 2,08 metra.

Pongrácz trzykrotnie reprezentował Austrię na igrzyskach olimpijskich. Uczestniczył w zawodach w Paryżu w 1924 roku na koniu Aberta, w Amsterdamie w 1928 na koniu Turridu oraz w Berlinie w 1936 na Georgine. Za każdym razem był najstarszym zawodnikiem, co samo w sobie było niezwykłym osiągnięciem. W Berlinie udało mu się wraz z drużyną austriacką zdobyć czwarte miejsce, które okazało się jego najwyższym sukcesem olimpijskim. W wieku 72 lat, za co został uznany za drugiego najstarszego olimpijczyka w historii, tuż po szwedzkim strzelcu Oscarze Swahnie.

Przypisy

  1. a b Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 142.
  2. Ranglisten 1918 ↓, s. 41.
  3. Schematismus 1914 ↓, s. 145, 694.

Oceń: Arthur von Pongrácz

Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:19