Hans Zenker

Jego przygoda z morzem rozpoczęła się w chwilach młodzieńczych, gdy 11 kwietnia 1889 roku zdecydował się wstąpić do Kaiserlische Marine, czyli Cesarskiej Marynarki Wojennej Niemiec. Podczas swojej kariery służył na wielu okrętach, w tym dowodził torpedowcami oraz lekkimi krążownikami – SMS „Lübeck” w 1911 roku oraz SMS „Cöln” od 1912 do 1913 roku. Kolejnym ważnym etapem było dowodzenie krążownikiem liniowym SMS „Von der Tann” w latach 1916–1917, na którym wziął udział w bitwie jutlandzkiej.

W roku 1917 Zenker został członkiem Sztabu Admiralskiego, a wkrótce powierzone mu zostało stanowisko Komendanta Obrony Obszaru Morskiego Morze Północne, które pełnił aż do zakończenia I wojny światowej. Po wojnie, w latach 1920-1923, pełnił funkcję inspektora artylerii morskiej oraz dowódcy tegoż obszaru.

Po awansie na Naczelnego Dowódcę Marynarki Rzeszy 1 października 1924 roku, dążył do zwiększenia potencjału osłabionej armii przez zawirowania rewolucyjne i traktat wersalski. Inicjował zamówienia na większe okręty, co wprowadziło dyskusje o konieczności zakupu pancerników. Mimo formalnych działań, Zenker prowadził też tajne plany zbrojeniowe, których ujawnienie w tzw. aferze Lohmanna doprowadziło do jego dymisji we wrześniu 1928 roku na skutek decyzji ministra obrony Wilhelma Groenera.

Ostatki życia spędził w malowniczym Osterode am Harz, w Dolnej Saksonii. Interesującym faktem jest, że jego syn, Karl-Adolf Zenker, również miał znaczny wpływ, pełniąc rolę inspektora marynarki zachodnioniemieckiej w latach 1961-1967.