Franciszek Dobosz, urodzony 17 sierpnia 1897 roku w Aleksandrowicach, a zmarły 4 czerwca 1967 roku w Pogwizdowie, był niezwykle ważną postacią w historii Polski. Jako żołnierz armii austriackiej oraz podoficer Wojska Polskiego w czasie II Rzeczypospolitej, Dobosz zyskał uznanie za swoje zasługi. Wyróżniony Orderem Virtuti Militari, stanowi przykład patriotyzmu oraz oddania w walce o wolność swojej ojczyzny.
Życiorys
Franciszek Dobosz miał swoje początki w rodzinie pochodzącej z Kominków, gdzie rodził się jako syn Franciszka i Anny Marii. Po ukończeniu podstawowej edukacji, rozpoczął pracę w rolnictwie, zdobywając tym samym pierwsze życiowe doświadczenia.
W 1915 roku, w obliczu zawirowań historycznych, został wcielony do armii austriackiej. Jako celowniczy karabinu maszynowego uczestniczył w działaniach na frontach I wojny światowej, gdzie jego umiejętności i odwaga miały znaczący wpływ na przebieg walk.
Rok 1918 przyniósł przełom w jego życiu, gdy wstąpił do nowo powstałego Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do szwadronu ciężkich karabinów maszynowych 8 pułku ułanów, a w lutym 1919, w stopniu plutonowego, został mianowany dowódcą plutonu karabinów maszynowych. Jego odwaga na froncie wojny polsko-bolszewickiej, zwłaszcza podczas bitwy pod Trockiem, zyskała mu uznanie. Tam to, jako dowódca, skutecznie uniemożliwił przeciwnikowi oskrzydlenie prawego skrzydła swojego pułku.
W walce pod Stanisławczykiem, mimo ogromnych strat w swoim plutonie, bronił mostu, dzięki czemu umożliwił własnym oddziałom strategiczne wycofanie się na korzystniejsze pozycje. Również w bitwie o Korosteń, z determinacją odpierał ataki liczniejszych sił wroga. Jego heroiczne zachowanie zostało odznaczone Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, co było także dowodem na jego nieustępliwego ducha bojowego.
Po zakończeniu działań wojennych, Franciszek Dobosz został zdemobilizowany. W 1921 roku wstąpił do Żandarmerii Krajowej w Cieszynie, a następnie służył w Policji Województwa Śląskiego na stanowisku posterunkowego. W chwili wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 roku, maszerował w kierunku wnętrza kraju z grupą policjantów. Niestety, trafił do niewoli sowieckiej, jednak w momencie chaosu udało mu się uciec. W czasie okupacji był przymusowo wysyłany do pracy w Niemczech.
Po wojnie, w maju 1945 roku, objął stanowisko komendanta milicji w Simoradzu, a później związany był z pracą w urzędzie gminnym w Dębowcu. Po zwolnieniu, podjął dorywcze prace jako robotnik aż do roku 1960. Ostatecznie zmarł w Pogwizdowie, gdzie został również pochowany.
Franciszek Dobosz był żonaty z Joanną Anną z Rojków, a jego rodzina składała się z sześciu dzieci: Lidii, Jana, Stanisława, Józefa, Alojzego oraz Franciszka.
Przypisy
- Śmigielski 1929 r., s. 34.
- a b c d e f Polak (red.) 1993 r., s. 44.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Mirosław Bryś | Zbigniew Skoczylas | Stanisław Juszczakiewicz | Hans Zenker | Roman Cieszyński | Edward Gruszka | Arthur von Pongrácz | Zbigniew Wilczkiewicz | Jarosław GórowskiOceń: Franciszek Dobosz