Erwin Hanslik to postać, która znacząco wpisała się w historię austriackiej nauki i kultury. Urodził się 12 lutego 1880 roku w Białej, a jego życie zakończyło się tragicznie w lipcu 1940 roku na zamku Hartheim.
Był nie tylko geografem, ale również uznawanym historykiem kultury oraz publicystą. Jego wkład w rozwój wiedzy w tych dziedzinach jest nieoceniony. Hanslik pełnił także rolę nauczyciela akademickiego na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie przekazywał swoją wiedzę i pasję kolejnym pokoleniom studentów.
Życiorys
Erwin Hanslik przyszedł na świat w Białej, obecnie znanej jako Bielsko-Biała, w czasach, gdy miasto to było graniczną miejscowością w Galicji. Był synem robotnika fabrycznego oraz praczki. W roku 1898 rozpoczął studia z zakresu historii oraz geografii na renomowanym Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie kształcił się pod okiem uznanych nauczycieli, takich jak Oswald Redlich oraz Albrecht Penck.
W 1906 roku uzyskał stopień doktora na podstawie swojej pracy, którą napisał pod kierunkiem Pencka. Jej tytuł brzmiał Kulturgrenze und Kulturzyklus in den polnischen Westbeskiden. Eine prinzipielle kulturgeographische Untersuchung (Granice kulturowe i cykl kulturowy w Beskidach Zachodnich. Zasadnicza analiza kulturowo-geograficzna). W 1911 roku, Hanslik habilitował się w dziedzinie geografii społeczno-ekonomicznej, broniąc rozprawy pt. Biala, eine deutsche Stadt in Galizien: Geographische Untersuchung des Stadtproblems (Biała, niemieckie miasto w Galicji: geograficzny rozbiór problemu). Wiele swoich publikacji poświęcił tematyce związanej z regionem swojej ojczyzny, w tym pracę z 1910 roku pt. Kulturgeographie der deutsch-slawischen Sprachgrenze (Geografia kulturowa niemiecko-słowiańskiej granicy językowej).
Po ukończeniu studiów, Hanslik podjął pracę jako privatdozent na Uniwersytecie Wiedeńskim, jednocześnie zarabiając na życie jako nauczyciel w wiedeńskiej szkole realnej w Alsergrundzie. W 1915 roku, wspólnie z orientalistą Edmundem Küttlerem, założył prywatny Instytut Badań Kulturowych, mający na celu „poszerzanie zrozumienia Wschodu i Orientu” oraz „przełamywanie mostów między Wschodem a Zachodem z pomocą różnych narodów Austrii”. Wśród członków instytutu znaleźli się m.in. Gustav Klimt, Oskar Kokoschka oraz Adolf Loos. Poglądy Hanslika w dużej mierze opierały się na biologizmie.
W rezultacie działalności instytutu powstały między innymi istotne prace, takie jak:
- Die Menschheit in 30 Weltbildern (Ludzkość w 30 obrazach świata), 1917,
- Österreich: Erde und Geist (Austria: ziemia i duch), 1917,
- Weltgeschichte in gemeinverständlicher Darstellung. Einleitung und Geschichte des alten Orients (Historia świata w ogólnie zrozumiałym rysie. Wstęp i dzieje starego Orientu), 1919.
W sferze osobistej, Hanslik zmagał się z problemami psychicznymi, które były skutkiem niefortunnego wypadku podczas jego podróży po Morzu Śródziemnym. Latem 1940 roku, tragicznie zakończył swoje życie w ośrodku na zamku Hartheim, będąc ofiarą nazistowskiej Akcji T4.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Józef Filipek | Adam Łajczak | Piotr Dziedzic (literaturoznawca) | Janusz Zuziak | Aleksander Kołodziejczyk | Alicja Pacewicz | Ewa Siemaszko | Tomasz Nawrocki (socjolog) | Carl Josef Bayer | Jan Kupiec | Robert Mysłajek | Marek Bernacki | Ilona Bluemke | Georg Friedrich Stabel | Otfried Mickler | Adam Olech | Aleksander Zawadzki (przyrodnik) | Różka Korczak-Marla | Jan Andrzej Kubik | Maria SzumiecOceń: Erwin Hanslik