Szyndzielnia

---

Nazwa

Dawniej znana była jako Szyndzielny Groń. Warto przytoczyć słowa Andrzeja Komonieckiego, który w XVIII wieku wspominał: „Szędzielny Groń tak nazwany przy lesie bielskim”.

Nazwa ta ma swoje korzenie w słowie „szyndzioł”, które w dialekcie lokalnych górali oznacza gont. Mieszkańcy pobliskich wsi, takich jak Kamienica oraz Olszówka Górna, wykorzystywali te materiały do produkcji gontów, które przeznaczane były dla miasta Bielska.

W niemieckim obiegu językowym góra nosiła nazwę Kamitzer Platte, co w tłumaczeniu na język polski znaczyć może Płyta Kamienicka. To określenie wywodzi się od charakterystycznego podszczytowego wypłaszczenia tej góry, które znajduje się na jej północnym końcu, gdzie obecnie mieści się górna stacja kolei linowej.

Topografia

Szyndzielnia wznosi się w bocznym ramieniu pasma górskiego, znajdując się pomiędzy Klimczokiem a Kołowrotem. Ten masyw górski charakteryzuje się podłużnym grzbietem, którego zachodni stok opada ku potokowi Barbara, dopływowi Wapienicy, natomiast jego wschodni zbocze prowadzi do potoku Białka, który z kolei jest dopływem Białej. Na Szyndzielni spotkać można lasy bukowe, które miejscami współistnieją z drzewami iglastymi, takimi jak świerki czy jodły. W rejonie tzw. Małego Gronia znajdują się stanowiska modrzewi.

Grzbiet, który łagodnie obniża się od szczytu Szyndzielni w kierunku północnym, kiedyś zajmował teren Hali Kamienickiej. Dodatkowo, na zachodnim stoku, można natknąć się na interesujące skały znane jako Diable Młyny.

Szyndzielnia mieści się w obrębie Parku Krajobrazowego Beskidu Śląskiego, a jej grzbiet stanowi granicę pomiędzy miastem Bielsko-Biała a wsią Bystra, która znajduje się w województwie śląskim, w powiecie bielskim.

Turystyka

Na wysokości 1001 m n.p.m. zlokalizowane jest imponujące schronisko PTTK, usytuowane pod szczytem Szyndzielni. To historyczne miejsce, które rozpoczęło swoją działalność w 1897 roku z inicjatywy organizacji Beskidenverein, jest pierwszym schroniskiem w Beskidzie Śląskim oraz w polskich Beskidach, a jego dalsza rozbudowa miała miejsce w latach 1954-1957.

Tuż poniżej schroniska rozpościera się alpinarium o łącznej powierzchni wynoszącej około 400 m². W 1905 roku, z inicjatywy ówczesnego prezesa Beskidenvereinu, Wilhelma Schlesingera, alpinarium zostało założone przez oddanego bielskiego muzealnika i przyrodnika, Edwarda Schnacka. Udało się tam zgromadzić różnorodne rośliny, które reprezentują nie tylko florę Beskidów, ale także Alp Wschodnich.

Po zakończeniu II wojny światowej, opiekę nad ogrodem przejęła bielska sekcja Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Z biegiem lat, jednak alpinarium zaczęło podupadać, aż do momentu, gdy w 2010 roku z powodu realnych zagrożeń zakazano wstępu na jego teren. W 2011 roku z inicjatywą przywrócenia ogrodu wystąpił Jacek Bożek z Klubu Gaja z Wilkowic. Dzięki wsparciu władz Bielska-Białej oraz gminy Wilkowice i inwestycji wynoszącej około 40 tys. zł, alpinarium zostało starannie odnowione: usunięto samosiejki drzew, wykonano pielęgnację terenu, przeprowadzono inwentaryzację istniejących roślin i wprowadzono nowe nasadzenia.

Nadleśnictwo Bielsko objęło terenem alpinarium, integrując je w przyrodniczą ścieżkę dydaktyczną prowadzącą przez Szyndzielnię, której częścią jest także tablica informacyjna. 13 października 2011 r. ogród został na nowo udostępniony zwiedzającym.

Od 1953 roku na szczyt Szyndzielni można dotrzeć za pomocą kolejki gondolowej „Szyndzielnia”, która przeszła gruntowną modernizację w latach 1994–1995 oraz 2017. Tuż przy górnej stacji kolei linowej na Szyndzielnię została zbudowana 18-metrowa wieża widokowa, która została oddana do użytku 14 sierpnia 2015 roku.

W pobliżu schroniska znajduje się istotny węzeł pieszych szlaków turystycznych, które prowadzą do wielu malowniczych miejsc. Można tu dotrzeć do takich lokalizacji jak: Wapienica, Olszówka, Bystra, Szczyrk, Brenna, Jaworze, a także na Klimczok, Błatnią i Kozia Góra.

Szlaki turystyczne

W regionie Bielska-Białej można znaleźć wiele malowniczych szlaków turystycznych, które przyciągają miłośników pieszych wędrówek. Oto kilka z nich, które warto rozważyć:

• Trasa z Cygańskiego Lasu (wcześniej znanego jako Park Ludowy) w Bielsku-Białej prowadzi nas przez Dębowiec oraz Cyberniok i trwa około 2,5 godziny,
• inny szlak prowadzi z Bielska-Białej przez Kozią Górę, również zajmując 2,5 godziny,
• trasa wychodząca z Olszówki Górnej prowadzi przez Dębowiec i wymaga około 2 godzin,
• szlak z Wapienicy jest krótszy, jego pokonanie zajmuje jedynie 1,5 godziny,
• z Klimczoka z kolei można dotrzeć w 45 minut.

Każda z tych tras oferuje nie tylko piękne widoki, ale również możliwość bliskiego kontaktu z naturą, co czyni je idealnym wyborem na weekendowe wędrówki.

---

Oceń: Szyndzielnia

---