Tunel kolejowy w Bielsku-Białej stanowi ważny element infrastruktury transportowej, którego długość sięga 268 metrów. Znajduje się on na linii kolejowej nr 139, przebiegającej pod sercem Bielska-Białej, w okolicach takich miejsc, jak hotel President, ul. 3 Maja, pl. Chrobrego oraz ul. Zamkowa.
Struktura tunelu jest interesująca – od północnego wlotu do połowy jego długości znajdują się dwa tory, po czym tunel zwęża się do jednego toru, mimo że istnieje przestrzeń, by ewentualnie zainstalować drugi. Wysokość wewnętrzna tunelu wynosi 6 metrów, a strop znajduje się 1,5 metra poniżej poziomu jezdni.
Historia
Historia tunelu w Bielsku-Białej sięga lat 1876–1877, kiedy to rozpoczęto jego budowę w ramach linii kolejowej łączącej Bielsko z Żywcem. Projekt ten został zrealizowany głównie dzięki finansowemu wsparciu arcyksięcia Albrechta Fryderyka Habsburga. Materiał kamienny wykorzystany do konstrukcji pochodził z miejscowego kamieniołomu, znajdującego się w jednej z dzisiejszych podgórskich dzielnic miasta – Straconki.
W momencie budowy nie przewidziano dalszego rozwoju miejskiego, co wkrótce okazało się problematyczne. Pod koniec XIX wieku głębokie wykopy przy torowisku po obu stronach tunelu zaczęły stanowić poważną przeszkodę dla urbanizacji, co skutkowało brakiem rozwoju wschodniej pierzei ulicy 3 Maja oraz niezagospodarowaniem obszaru na północ od placu Teatralnego.
W dramatycznych okolicznościach, w nocy z 2 na 3 września 1939 roku, tunel został wysadzony przez polskich saperów z 21 Batalionu Saperów, którym dowodził mjr M. Orłowski. Był to jedyny akt zbrojny, który miał miejsce w Bielsku-Białej podczas II wojny światowej. Odbudowa nastąpiła niezwykle szybko, a ponowne otwarcie obiektu miało miejsce zaledwie kilka tygodni później.
W latach 80. XX wieku rozważano możliwość budowy drugiego toru przez całą długość tunelu. Niestety, realizacja tego planu napotkała przeszkody związane z istniejącymi pod tunelami skanalizowanymi ciekami wodnymi – Niprem i Młynówką, które zostały uregulowane w 1860 roku. Konieczne byłoby obniżenie torowiska o około metr, aby dostosować się do wymagań związanych z infrastrukturą trakcyjną.
Przypisy
- Kenig Piotr, Wojciech Kominiak: Bielsko-Biała i okolice na dawnej pocztówce w czasach monarchii austro-węgierskiej. Bielsko-Biała: WMW Mirosław Caputa, 2008, s. 66. ISBN 978-83915603-0-3.
- Jacek Zachara, Grzegorz Wnętrzak, Bogusław Chorąży: Bielsko-Biała. Dziedzictwo kulturowe. Bielsko-Biała: Stowarzyszenie "Olszówka", 2007 r.
- a b Jerzy Polak: Przewodnik po Bielsku-Białej. Bielsko-Biała: Towarzystwo Miłośników Ziemi Bielsko-Bialskiej, 2000, s. 41. ISBN 83-902079-0-7.
- a b Ewa Chojecka: Architektura i urbanistyka Bielska-Białej do 1939 roku. Miasto jako dzieło sztuki. Bielsko-Biała: Urząd Miejski w Bielsku-Białej, 1994, s. 23, seria: Biblioteka Bielska-Białej. ISBN 83-901390-0-6.
Pozostałe obiekty w kategorii "Inne obiekty":
Lądowisko Bielsko-Biała | Bielsko-Bialskie Towarzystwo Historyczne | Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Bielsku-Białej | Książnica Beskidzka | Muzeum Historyczne w Bielsku-Białej – Zamek książąt Sułkowskich | Zapora w Wapienicy im. Ignacego MościckiegoOceń: Tunel kolejowy w Bielsku-Białej