Josef Unger to postać o znaczącym wkładzie w rozwój architektury i budownictwa. Urodził się 8 maja 1846 roku w Komorowicach, a swoje życie zakończył 22 grudnia 1922 roku w Wiedniu.
Był austriackim inspektorem kolejowym oraz architektem, który szczególnie interesował się budownictwem społecznym. Jego działalność zawodowa miała znaczący wpływ na rozwój przestrzeni miejskich, w których realizował swoje projekty.
Życiorys
Josef Unger przyszedł na świat w Komorowicach, które obecnie stanowi część Bielska-Białej, będąc członkiem rodziny żydowskiego kupca. Wkrótce po narodzinach, jego rodzina osiedliła się na Morawach, gdzie Unger rozpoczął naukę w szkole realnej w Brnie. Z czasem, około 1860 roku, przeniósł się do Wiednia.
Na wiedeńskiej politechnice był jednym z pierwszych żydowskich studentów, a w jego edukacji znaczący wkład mieli nauczyciele tacy jak Heinrich von Ferstel. Po ukończeniu studiów, które trwały od 1864 do 1868 roku, podjął pracę jako inspektor w Austriackiej Kolei Północno-Zachodniej (Österreichische Nordwestbahn) i kontynuował swoją działalność aż do emerytury w 1904 roku. W międzyczasie pełnił również funkcję wolnego architekta.
W ciągu swojej kariery, Unger był odpowiedzialny za plany wielu budynków, które służyły Kolei Północno-Zachodniej. Opracował także standardy projektowania dworców kolejowych dla lokalnych linii tego przedsiębiorstwa. Jego największym wkładem w życie społeczne stało się budownictwo mieszkaniowe dla pracowników kolei. Doświadczenie w tej dziedzinie zdobywał podczas licznych podróży do Europy Zachodniej, co zaowocowało wieloma teoretycznymi publikacjami.
W latach 1886–1887, jako członek Stowarzyszenia na Rzecz Domów Robotniczych (Verein für Arbeiterhäuser), Unger zrealizował projekt kolonii domów kolejarskich przy ulicach Kiesewetter i Absberggasse w dzielnicy Wiednia–Favoriten. Realizacja ta należy do najstarszych przykładów budownictwa społecznego w stolicy Austrii, gdzie zastosowano angielskie wzorce architektoniczne. Unger zaprojektował domy szeregowe z przedogródkami oraz podwórzami, które oferowały mieszkania składające się z pokoju dziennego oraz dwóch czy trzech sypialni, co sprzyjało ich dalszemu wynajmowaniu. Dodatkowo, każda mieszkanie miało dostęp do wody w kuchni oraz toalety.
Lokatorzy mieli na przestrzeni 25 lat możliwość zakupu domów na własność. Jednakże, Unger nie udało się wprowadzić swojego nowoczesnego modelu budownictwa w większym zakresie, prowadząc do rozstania z Stowarzyszeniem w latach 90. XIX wieku. W 1898 roku wziął udział w konkursie organizowanym przez Fundację Mieszkań Ludowych, w którym zaproponował projekt kompleksu domów socjalnych w dzielnicy Ottakring. Jego wizja skupienia domów wokół wspólnego dziedzińca z pralniami i kuchniami zdobyła drugą nagrodę, a sama idea, niezwykle nowatorska, nie została zrealizowana.
Jednakże, w tym samym roku Unger zbudował dom dla rolników związanych z opactwem w Klosterneuburgu. W 1910 roku również w Klosterneuburgu, zaangażował się w realizację budowy domu robotniczego Kreindlhof, co przypieczętowało jego wkład w rozwój architektury społecznej w Austrii.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Moritz Feldhendler | Stanisław Majewski (1939–2019) | Tadeusz Gajczak | Egon Riss | Joseph Finger | Stanisław Zientek | Leo Nachtlicht | Georg Demski | Alfred von Kropatschek | Ryszard Ślizowski | Walter König | Stanisław MielnickiOceń: Josef Unger (architekt)