Herfried Hoinkes

---

Pierwsze lata

Herfried Hoinkes, urodzony w Bielsku (obecnie Bielsko-Biała) na Śląsku Austriackim, był wybitną postacią w dziedzinie meteorologii. Po ukończeniu matury nadał nowy kierunek swoim studiom, przez rok zgłębiając tajniki matematyki oraz fizyki w Królewcu. W 1937 roku podjął decyzję o przeniesieniu się do Innsbrucku, gdzie kontynuował edukację, wybierając meteorologię jako swoją specjalność.

Pod okiem profesora Arthura Wagnera zdobywał nową wiedzę, którą potwierdził uzyskaniem stopnia doktora w 1940 roku. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1949 roku, Hoinkes habilitował się, prezentując pracę naukową zatytułowaną Dzienne zmiany ciśnienia i temperatury w dolnej troposferze do wysokości 5 km i ich wzajemne relacje w ujęciu statystyczno-synoptycznym.

W 1956 roku, w wyniku przejęcia stanowiska kierownika Instytutu Meteorologii i Geofizyki na Uniwersytecie w Innsbrucku po Albertie Defancie, Hoinkes zajął kluczową rolę w rozwijaniu badań meteorologicznych w tej instytucji.

Działalność

Herfried Hoinkes to jedna z najbardziej znaczących postaci w dziedzinie glacjometeorologii. Jego praca rozpoczęła się już w latach 40. XX wieku, kiedy to zajął się badaniami lodowców alpejskich. W tym czasie opracował innowacyjne metody meteorologii mikroskalowej, które znacząco poprawiły dokładność pomiarów bilansu ciepła masy lodowców.

Aby osiągnąć swoje cele, Hoinkes musiał stawić czoła licznych wyzwań pomiarowych, jednak zespół pod jego kierownictwem wykazał się niezwykłym zaangażowaniem i oddaniem. Od 1952 roku miał zaszczyt kierować pomiarami na lodowcu Hintereisferner w Alpach Ötztalskich, gdzie nie tylko precyzyjnie określił jego bilans ciepła i promieniowania, ale także przeprowadził istotne badania dotyczące wpływu wiatru lodowcowego. Hoinkes odkrył, że wiatr ten nie działa konserwująco na lód, lecz przyczynia się do wzrostu jego temperatury.

Jak wykazały późniejsze badania, zmiany w masie lodowca mają szerszy wpływ na mikroklimat otoczenia. Dlatego w ostatnich latach swojej kariery Hoinkes skupił się na relacjach pomiędzy ruchami lodowcowymi a zmianami klimatycznymi. Współpracując z kolegami z instytutu meteorologicznego w Innsbrucku, opracował metodę, która pozwoliła na określenie zmian w masie lodowca na podstawie pomiarów z pobliskiej stacji klimatycznej.

Jednak działalność Hoinkesa nie ograniczała się wyłącznie do badań w Alpach. W trakcie Międzynarodowego Roku Geofizyki w latach 1957–1958, wziął udział w amerykańskiej wyprawie do Antarktydy, gdzie powierzono mu zarządzanie stacją badawczą Little America III znajdującą się na Lodowcu Szelfowym Rossa. Jego wkład w badania bilansu ciepła oraz promieniowania Antarktydy był niezwykle istotny, przyczyniając się do lepszego zrozumienia tego zimnego kontynentu.

Praca publiczna

W latach 1963–1967 Herfried Hoinkes pełnił funkcję przewodniczącego Międzynarodowej Komisji ds. Śniegu i Lodu, która była częścią Asocjacji Hydrologicznej Międzynarodowej Unii Geodezji i Geofizyki. Następnie, aż do 1971 roku, sprawował także rolę wiceprzewodniczącego tejże komisji. Po odejściu Raimunda von Klebelsberga w 1970 roku, Hoinkes razem z Hansem Kizlem objął redakcję czasopisma „Zeitschrift für Gletscherkunde und Glazialgeologie”, znanego jako „Magazyn Glacjologii i Glacjogeologii”.

Był również członkiem Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina z siedzibą w Halle, jak również członkiem korespondencyjnym kilku innych prestiżowych instytucji naukowych, takich jak Austriacka Akademia Nauk, Bawarska Akademia Nauk oraz Akademia Nauk i Literatury w Moguncji.

Nagrody

Za swoje znaczące osiągnięcia w dziedzinie nauki, Herfried Hoinkes został uhonorowany Austriacką Odznaką Honorową za Naukę i Sztukę I Klasy.

---

Oceń: Herfried Hoinkes

---