Maurice Bloomfield, urodzony 23 lutego 1855 roku w Bielsku, a zmarły 12 czerwca 1928 roku w San Francisco, to postać znacząca w dziedzinie językoznawstwa. Jego życie i praca wyróżniają się z wielu powodów, zwłaszcza jego wkład w indologię oraz badania nad sanskrytem.
Bloomfield, którego korzenie sięgają austriacko-żydowskiego pochodzenia, zyskał reputację jako wybitny ekspert w swoich dziedzinach, łącząc pasję do języków z głęboką wiedzą teoretyczną i praktyczną. Jego osiągnięcia naukowe miały daleko idący wpływ na rozwój wielu dyscyplin związanych z językiem i kulturą indyjską.
Życiorys
Urodził się na Śląsku Austriackim, gdzie przyjął imię Moritz Blumenfeld. W chwili, gdy miał zaledwie dwanaście lat, wyjechał z rodziną do Stanów Zjednoczonych, osiedlając się w Chicago. W tym okresie zmienił brzmienie swojego imienia i nazwiska na bardziej angielskie, co stało się początkiem nowego rozdziału w jego życiu.
Wielką pasją Maurice’a Bloomfielda były studia akademickie. Kształcił się na renomowanych uczelniach, takich jak uniwersytet Furmana oraz Yale, gdzie uczył się sanskrytu pod okiem znanego językoznawcy, W.D. Whitneya. Jego kariera akademicka nabrała tempa, gdy w 1881 roku powrócił na Johns Hopkins University jako profesor nadzwyczajny, po dwuletnim pobycie w Berlinie i Lipsku. W tej roli wykładał filologię sanskrycką oraz językoznawstwo porównawcze, aż do swojej śmierci.
Jego prace naukowe zostały opublikowane w czasopiśmie „American Journal of Philology”, gdzie zajmował się takimi tematami jak asymilacja i adaptacja w pokrewnych klasach wyrazów. Zyskał również uznanie jako tłumacz oraz interpretator tekstów wedyjskich. W szczególności przetłumaczył hymny Atharwawedy dla Świętych ksiąg Wschodu pod redakcją Maxa Müllera (1897), a także przygotował rozdział dotyczący Atharwawedy i Gopatha Brahmana w dziele Podstawy filologii i archeologii indo-aryjskiej autorstwa Buhlera-Kielhorna (1899). Ponadto, jego prace obejmowały analizę Kausika-Sutra (1890) oraz publikację studium mitologii porównawczej zatytułowaną Cerber, pies Hadesa (1905).
W 1907 roku zaprezentował swoje najbardziej monumentalne dzieło, Konkordancję wedyjską – szczegółowy alfabetyczny spis słów oraz zwrotów z najważniejszych tekstów hinduizmu. Jego największe osiągnięcia obejmowały również publikacje takie jak The Religion of the Veda (Religia Wed: starożytna religia Indii) z 1908 roku oraz Życie i historia zbawcy Dźiny, Parśwy z 1916 roku. W swoim dorobku miał również analizę Rygwedy.
Warto wspomnieć, że Bloomfield był bratem utalentowanej pianistki Fannie Bloomfield-Zeisler oraz wujem znakomitego językoznawcy Leonarda Bloomfielda. W 1885 roku ożenił się z Rosą Zeisler, z którą doczekał się dwojga dzieci. Po długim i owocnym życiu, zmarł z powodu zawału mięśnia sercowego.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Josef Strzygowski | Dariusz Brodka | Johannes Volkelt | Herfried Hoinkes | Sławomir Kołodziej | Marian Gierula | Janusz Gil | Ryszard Koziołek | Dieter Boris | Franz Sauer | Walter Kuhn | Gerhard Seeliger | Michał Dziewulski | Erwin Kruppa | Szelomo Awineri | Marek Gedl | Jan Kaja (ekonomista) | Jan Kupiec | Carl Josef Bayer | Tomasz Nawrocki (socjolog)Oceń: Maurice Bloomfield