Szelomo Awineri


Szelomo Awineri, znany również jako Jerzy Wiener, przyszedł na świat 30 sierpnia 1933 roku w Bielsku. To znacząca postać w dziedzinie politologii i filozofii, której wkład w te dziedziny był nieoceniony. Awineri zmarł 1 grudnia 2023 roku, pozostawiając po sobie bogatą spuściznę intelektualną.

W latach 1999–2001 pełnił rolę dyrektora Instytutu Studiów Europejskich na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Jego prace i analizowanie skomplikowanych zagadnień współczesnej polityki europejskiej przyczyniły się do zrozumienia kluczowych problemów w tym zakresie.

Życiorys

Szelomo Awineri jest postacią, której życie oraz osiągnięcia w znaczący sposób wpłynęły na naukę i filozofię, zwłaszcza w kontekście historii Syjonizmu oraz myśli społecznej i politycznej.

Urodził się w południowej Polsce i wraz z rodziną emigrował do Izraela w 1939 roku. Po dotarciu do nowego kraju, rozpoczął studia na Uniwersytecie Hebrajskim oraz w London School of Economics. Jego kariera akademicka rozwijała się dynamicznie, a w latach 1971-1974 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Badawczego Eszkol. Następnie, w latach 1974-1976, sprawował urząd dziekana wydziału nauk społecznych, a później przez rok był dyrektorem generalnym izraelskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Awinier miał również duże znaczenie na arenie międzynarodowej, przewodnicząc delegacji Izraela do Rady Głównej UNESCO. Jego zaangażowanie w procesy dyplomatyczne uwidoczniło się w 1979 roku, kiedy to był członkiem wspólnej komisji egipsko-izraelskiej, która doprowadziła do podpisania Porozumienia ws. Kultury i Nauki między tymi krajami.

Członek Międzynarodowego Instytutu Filozoficznego, Szelomo Awineri specjalizuje się w filozofii społecznej i politycznej Karola Marksa oraz G.W.F. Hegla, a także w historii syjonizmu. Jego wiedzę i doświadczenie potwierdzają liczne gościnne wykłady, które wygłaszał na renomowanych uczelniach, takich jak Yale, Cornell, czy Oksford. Wykładał również na australijskim Uniwersytecie Narodowym oraz w Cardozo School of Law w Nowym Jorku.

Jako profesor wizytujący, Szelomo Awineri miał zaszczyt wykładać w instytucjach takich jak Wilson Center, Brookings Institution i Carnegie Endowment for International Peace, wszystkie znajdują się w Waszyngtonie, a także w Collegium Budapest i Instytucie Gospodarki Światowej i Spraw Międzynarodowych (IMEMO) w Moskwie.

Jego działalność naukowa oraz zaangażowanie mogą być podkreślone licznymi odznaczeniami, jakie otrzymał w trakcie swojej kariery, do których należy m.in. British Council Scholarship (1961), Rubin Prize in the Social Sciences (1968), Naphtali Prize za studia nad Heglem (1977), Present Tense Award za badania nad syjonizmem (1982), a także Izraelska Nagroda Państwowa (1996).

Warto dodać, że jego książki zostały przetłumaczone na wiele języków, co stanowi dowód na ich wpływ oraz znaczenie w międzynarodowym dyskursie intelektualnym.

Najważniejsze prace

W dorobku Szelomo Awineriego znajduje się wiele znaczących prac, które w interesujący sposób dotyczą zarówno myśli politycznej, jak i zagadnień społecznych. Poniżej przedstawiamy kluczowe publikacje, które zaznaczyły jego wpływ na nauki społeczne oraz polityczne.

  • 1968: Myśl społeczna i polityczna Karola Marksa (The Social and Political Thought of Karl Marx),
  • 1968: Karol Marks a kolonializm i modernizacja (Karl Marx on Colonialism and Modernization),
  • 1971: Izrael i Palestyńczycy (Israel and the Palestinians),
  • 1972: Hegla teoria nowoczesnego państwa (Hegel’s Theory of the Modern State),
  • 1973: Socjalizm Marksa (Marx’ Socialism),
  • 1977: Odmiany marksizmu (Varieties of Marxism),
  • 1981: Tworzenie nowoczesnego syjonizmu (The Making of Modern Zionism),
  • 1985: Mojżesz Hess: Prorok komunizmu i syjonizmu (Moses Hess: Prophet of Communism and Zionism),
  • 1989: Chaim Arlosoroff: Biografia polityczna (Arlosoroff: A Political Biography),
  • 1992: Komunitarianizm i indywidualizm (Communitarianism and Individualism; razem z Avnerem de-Szalit),
  • 1998: Prawa tożsamości religijnej: Modele na postkomunizm (The Law of Religious Identity: Models for Post-Communism),
  • 2003: Europejskie stulecie niezadowolenia (Europe’s Century of Discontent; razem z Zeevem Sternhellem),
  • 2004: Mojżesz Hess: Święta historia ludzkości i inne dzieła (Moses Hess: The Holy History of Mankind & Other Writings),
  • 2008: Teodor Herzl: Biografia intelektualna (Herzl – An Intellectual Biography).

Te prace nie tylko obrazują różnorodność tematów, którymi Awineri się zajął, ale także jego intelektualny wpływ na rozwój współczesnych dyskursów w zakresie polityki, społecznej teorii oraz historii. Zachęcamy do zapoznania się z nimi, by lepiej zrozumieć kontekst społeczny oraz polityczny, którego były częścią.

Przypisy

  1. Shlomo Avineri (1933-2023) [online], AEMJP Polin, 12.02.2024 r. [dostęp 20.08.2024 r.].
  2. ברוך דיין האמת: הפרופ' שלמה אבינרי הלך לעולמו.

Oceń: Szelomo Awineri

Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:22