Kościół Jana Chrzciciela w Bielsku-Białej

Fundacja tego kościoła związana jest z powstaniem parafii ewangelickiej w Starym Bielsku, która została utworzona w 1814 roku. Uroczysty kamień węgielny, nadający początek budowie, został poświęcony 12 maja 1818 roku przez ks. superintendent Johann Georg Schmitza. Budowa świątyni miała miejsce w latach 1818-1827 w południowo-zachodniej części jedenastowiecznego grodziska w Starym Bielsku. Za projekt odpowiedzialny był mistrz budowlany Jerzy Biowski, który swoją pracę zrealizował w stylu klasycystycznym.

W 1848 roku, po wprowadzeniu zmian w przepisach, ewangelicy zyskali pozwolenie na budowę wież kościelnych, co doprowadziło do kolejnych modyfikacji w obiekcie. W tym czasie podwyższono kościół o jedno piętro oraz dodano wieżę, która została zwieńczona charakterystycznym, baniastym hełmem. Uroczyste poświęcenie wieży miało miejsce w 1852 roku.

Kościół charakteryzuje się przestrzennym układem trójnawowym, z bogatą ilością okien, które rywalizują z przestrzeniami na trzech poziomach. Nawy boczne wzbogacają drewniane empory usytuowane na trzech kondygnacjach, przy czym trzecie piętro jest ślepe, co jest typowe dla świątyń protestanckich. Wnętrze kościoła odznacza się klasycystycznym wyposażeniem, które przetrwało od 1827 roku. W jego skład wchodzą:

• niski kamienny ołtarz z czterema marmurowymi kolumnami i rzeźbami czterech Ewangelistów, z nadbudowaną drewnianą amboną oraz rzeźbą Chrystusa na baldachimie,
• późnobarokowa chrzcielnica,
• organy,
• cztery kryształowe żyrandole fundacji cechów rzemieślniczych.